"...sadece acımın aynası olan seslerini duymaya,yüzlerini görmeye dayanamıyordum."
Sayfa 25Kitabı okudu
Televizyon açıktı, ama artık hiçbir filmi seyretmeye dayanamıyordum. Yaşadıklarımdan sonra bütün bu hikâyeler bana gülünç geliyordu.
Sayfa 252 - kitap
Ama artık kaybettiğim her şeyi hatırlatan bu yüzüğü takmaya dayanamıyordum.
Sayfa 11 - Yabancı yayınlarıKitabı okudu
Havanın güzel olduğu zamanlar annem babam Allie'nin mezarını ziyaret edip bir sürü çiçek filan bırakırlar. Bir iki kez ben de gittim onlarla, ama kestim sonra gitmeyi. Her şeyden önce, onu o çılgın mezarlıkta görmekten hiç hoşlanmıyorum. Ölmüş heriflerle, mezar taşlarıyla filan çevrili bir halde. Hava güneşliyse durum pek de kötü sayılmazdı, ama iki kez -tam iki kez- biz mezarlıktayken yağmur başladı. Korkunçtu. Yağmur yağıyordu çocuğun başındaki mezar taşına, karnının üstündeki çimlere. Her yer sırılsıklam olmuştu. Mezarlığı ziyarete gelen herkes deli gibi arabalarına koşmaya başladı. İşte bunu görünce deliriyordum neredeyse. Bütün ziyaretçiler arabalarına atlayıp radyolarını açabilirler, yemeğe bir yerlere gidebilirlerdi; Allie dışındaki herkes. Buna dayanamamıştım. Yalnızca bedeni filan mezarlıktaydı, ruhu cennete gitmişti, biliyordum bütün bu zırvaları, ama yine de dayanamıyordum. Keşke orada olmasaydı diyordum. Onu hiç tanımadınız. Onu tanısaydınız, ne demek istediğimi anlardınız.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Haliç o zamanlar inanılmaz kötü
kokuyordu, tam olarak lağım kokusu duyuluyordu ve ben bu
kokuya dayanamıyordum. Arabanın bütün camlarını kapatıyordum.
Koku gelmesin diye burnumu parmaklarımla kapatmama rağmen
Haliç'ten gelen hafif bir koku bile midemi bulandırmaya yetiyordu.
Haliç'ten geçmek benim için bir ölümdü, daha yaklaşmadan Ok
Meydanımda burnumu kapatmam gerekiyordu, ta ki tüneli
geçinceye kadar. Fakat Halic'in etrafında yaşayan insanlara
bakıyordum; onlar parklarda geziyor, yemek yiyor, hatta bir kısmı
piknik yapıyordu, bu kötü kokudan sanki hiç rahatsız değillerdi. Bu
durum bana çok tuhaf gelmişti. Demek ki, kötü bir ortamda
bulunan insanlar bir müddet sonra oraya uyum sağlayıp alışıyorlar
ve bu ortamın çirkinliğini göremiyorlardı. Ne kadar kötü ve sağlıksız
bir ortamda bulunulursa bulunulsun bir süre sonra kişinin bünyesi
bu duruma uyum sağlayarak kötülüğün farkına varamıyordu.
Tüketen insanın üreten insandan daha degerli olduğu bu yanlış ve ahlaksız döneme tahammülüm kalmamıştı artık. İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul'da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum.
Sayfa 134Kitabı okudu
Gecenin ortasında sigarasızlık çekmeye dayanamıyordum. Bunun için bıraktım. Bir şeye bağımlı olmayı sevmem
Sayfa 96Kitabı okudu
“İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul'da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum.” (s. 134)
Sayfa 134 - Doğan KitapKitabı okudu
"İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul'da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum."
Sayfa 134 - Doğan KitapKitabı okudu
Benim sevdiğim kişiler hep başkalarına aşıklardı, denizyıldızı !...
Bense hiç bilmedim kendimi nasıl koruyacağımı... Yüreğimde karşılıksız kalan sevdayı bırakıp onların karşılıksız aşklarına çare bulmaya çalıştım.Ellerimle gönderdim onları başkalarına... Çünkü dayanamıyordum acı çekmelerine... Çünkü aşk buydu, denizyıldızı!... Aşkım, kendim için değil, onlar içindi...
Sayfa 79Kitabı okudu
İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul'da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum.
Sayfa 134Kitabı okudu
Afrikalilar
....
Senin için ya senin için. Elinde bir poşet abur cuburu olan çocuk gelir mi bir daha dükkana? Bir hafta müşterin olmayacaktı. Tarihi mi geçsin bütün bu malların? Diye çıkistim.
'Sen çocukların ellerinden kandilliklerini bunun için mi aldın? '
Hah işte anlamıştı gerçek niyetimi, sevinecekti şimdi.
Evet, bunun için aldım. Anladın mı şimdi, daha çok satış yapalım diye.
Dedemin burnundan dumanlar çıktı. Evladım günah. Evladım ayıp. Evladım sen ne biçim insansın? Diye bağırdı
Artık dayanamiyordum, açtım ağzımı yumdum gözümü.
'Afrikali çocuklara yardım gönderilmesinin nesi günah ya? Asıl sen ne biçim hacisin. Daha sevaptan günahtan haberin yok. Koyun çocukları kandil kutlarken iyi, afrikali çocuklar açlıktan olsun. Oh , ne ala memleket. SOn sözümü söyleyip çıktım . Çıkarken hızlıca raftan defterimi aldım.
Çocukların Yetişkinlerle İletişim de Dikkat Etmesi Gereken Hassas Konular başlıklı defterime 8. Maddeyi asiri sınırlı ve bozuk bir Turkceyle yazdim:.
"Sofrada yemek yemeyince , Afrika'da çocuklar aç, yemek bulamiyorlar diyorlar. Hadi yemek gönderelim deyince, evladım sen niye böylesin... asıl siz niye böylesiniz ya, siz niye böylesiniz. Su istiyorum, sen artık büyüdün kendin al diyorlar. Kendi başıma yaşamak istiyorum diyorum, sen daha küçüksün. Diyorlar. Gıcık bunlar ya, bütün yetişkinler aşırı gıcık "
Sayfa 128Kitabı okudu
