Erkek Çocuğunun Değerinin Abartılması
Bazı toplumlarda, maalesef bizde de, erkek çocuğa abartılı değer verilir. Çocuk ya da yetişkin olsun bir erkeğe "aslan oğlum, paşa oğlum" diye abartılı bir güç atfettiğimiz zaman, erkek aslında bu kadar güç olmadığını altan alta hissetip Gratch'inde güzel ifade ettiği gibi adeta, "ben niçin bu kadar güçlü değilim" diye utanç duymaya başlar. Utanç duygusu, kişinin kendisine öfke duymasına yol açacaktır.
Sayfa 96 - 2. Basım, Eylül 2022Kitabı okudu
Hayat, anı yaşayarak yaşanır.
Hepimiz niye böyle lanet birer aptalız, merak ediyorum. İnsanlar budalalık uğruna onca vakit harcayacaklarına niye dolaşıp etraflarına bakmıyorlar? Şu gölete mesela içindeki bir sürü şeye. Su kelerleri, su salyangozları, su böcekleri, şayak sinekleri, sülükler ve ancak mikroskopla görülebilecek kim bilir neler. Su altındaki hayatların gizemi. Onları izleyerek bir ömür geçer, on ömür geçer de şu kadarcık göleti bitiremezsiniz. Ve bu arada hiç bitmeyen şu merak duygusu, içinizdeki o acayip alev. Sahip olmaya değer tek şey ve biz onu istemiyoruz.
Sayfa 181Kitabı okuyor
“ Oysa insan yaşamına hiçbir değer biçilmemiştir. Bize bedava verilir, geri alındığında da bir şey ödenmez. Peki nedir değeri? Çevrenize şöyle bir bakarsanız, bazen çok düşük bir değer biçildiğini, bazen de hiçbir değer biçilmediğini görürsünüz. Çoğu zaman çalışıp ter döktükten sonra düze çıkmazsanız, ruhunuzun derinliklerinde pek bir değer taşımadığınız duygusu doğar.”
Doğa açısından insanın tek önemi türünü devam ettirmesi
Joseph Campbell Bu yüzden çocuğu olduktan sonra bir insan doğa bakımından ölü sayılır diyor ne acı değil mi
.
Dostluğun insancılığın sanatın ve bilimin kalıcı değer ölçülerini vurguluyor bunca tedirginlik ve kıvranma içinde huzur bulabilmeni tek yolu bu ölçekte düşünebilmek
.
Sürüden ayrılan
Lise öğrencilerimiz sıklıkla sınav sonrası toplanıp tören havası içinde okul kitaplarını yakar. Neden peki? Bu ne anlama geliyor?
Çünkü manen ölü okulumuz canlı fikirler yerine sıkıcı okul formüllerinin tozunu veriyor öğrencilerine. Öğrenme arzusu uyandırmıyor. Öğrencilerde bilim aşkını canlandırmıyor. Bilimi anlamayı ve ona değer vermeyi öğretmiyor.
Bilim aşkı ve öğrenme arzusu olmadan ne bilim olur ne bilimciler.
Aynı şekilde sanatsallık olmadan, sanat duygusu ve güzellik ihtiyacı olmadan sanat da olmaz.
İlk önce bilimsellik, sonra bilim gelir.
İlk önce sanatsallık, sonra sanat gelir.
Çocuğa güven duygusu verilmeli
Evlilik Psikolojisi
Boşanma sonrasında çocuğa kendisine değer verildiğini, güvenildiğini, en önemlisi de sevildiğini hissettirmek gerekir. Çocuğa bu duygular ve bazı sorumluluklar verilerek ona sağlıklı bir kişilik geliştirilmesi sağlanılabilir. "Annen ve baban ayrıldı, bu istenmeyen bir şey ama bir arada yaşasalardı sürekli tartışacaklar, birbirlerini inciteceklerdi. Böyle Bir beraberliğin sürmesi daha kötü olacaktı. Bu nedenle ayrılmaya karar verdiler. Ancak biz senin yanındayız, sana güveniyoruz ve senin sorumluluk sahibi bir yetişkin olacağına inanıyoruz" şeklinde bir yaklaşım onun duygusal açıdan çökmesini engelleyeceği gibi, boşanmayı mantıklı bir biçimde değerlendirmesi ve hayata gerçekçi bakmasını sağlayacaktır.
Bizi daha çekici kılan unsurlar neler?
Başkalarının gözünde çekici olmak için önce kendi gözümüzde çekici olmamız gerekiyor. Bir başka deyişle, kendimizi olduğumuz gibi kabul etmeli ve öz sevgiye yaşamamızda yer açmalıyız. Her ne kadar klişe olsa da kendimizle ilgili iyi hissettiğimiz zaman, dışarıya da bu enerjiyi yansıttığımız bir gerçek. Öz sevgi, öz bakım ve öz güven, kişiyi çekici
Lise öğrencileri, sınavları bitince bir araya gelip ders kitaplarını özel bir törenle yakıyorlar. Niçin böyle yapıyorlar? Ne dersiniz?
Çünkü üzerine ölü toprağı serpilmiş okullarımız öğrencilerin beynini canlı düşüncelerle doldurmak yerine kuru, sıkıcı okul kurullarının cansız tortusuyla doldurmaktadır. Okullar öğrencilere bilgilenme arzusu aşılayamamakta ve bilimsel yaklaşımlarını geliştirememektedir. Okulun temel vazifesi öğrencilerin bilimi anlamalarını ve ona değer vermelerini sağlamaktır. Ancak okullar bu vazifelerini yerine getirememektedirler.
Bilimsel sevgisi, bilgilenme, bilimsel düşünce olmadan ne bilim ilerler ne de bilgili insanlar ortaya çıkar.
Aynı şekilde, sanatsallık ve sanat duygusu gelişmezse, güzelliğe ihtiyaç duyulmazsa sanat da olmaz.
Önce bilimsel düşünce, sonra bilim.
Önce sanat aşkı, sonra sanat.
Bilimsel düşünce, sanat aşkı yani bilgiye ve güzelliğe ulaşma arzusu bir zemindir. Bilim ve sanat ise bu zeminde tomurcuklanıp yeşeren ve açan çiçeklerdir."
Yaşam bazen yalnızca sağ kalmak için gerekli şeyleri elde etmek uğruna girişilen uzun ve bunaltıcı bir didinme olur çıkar. İnsana tuhaf gelen şudur: Yararlı her şeyin bir fiyatı vardır, yalnızca parayla satın alınabilir. Düzen bunun üzerine kuruludur. Bir balya pamuğun ya da yarım litre pekmezin fiyatını bilirsiniz,bunun nedeni aklınıza bile gelmez. Oysa insan yaşamına hiçbir değer biçilmemiştir. Bize bedava verilir,geri alındığında da bir şey ödenmez. Peki nedir değeri? Çevrenize şöyle bir baksanız, bazen çok düşük bir değer biçildiğini , bazen de hiçbir değer biçilmediğini görürsünüz. Çoğu zaman çalışıp ter döktükten sonra düze çıkmazsanız,ruhunuzun derinliklerinde pek bir değer taşımadığınız duygusu doğar.
Sayfa 59
Yetersizlik duygusu ile baş etmek mükemmelliyetçilik ile eş değer bir durum
Adam Phillips kitabında şöyle yazar;
bir şeyi cezalandırma korkusuyla yapmakla, yanlış olduğuna inandığımız için yapmamak arasında büyük bir fark vardır. Yani suçluluk duygusu illaki insanın değer verdiği şeylere dair bir ipucu sunmaz. Sadece insanın neden ve kimden korktuğuna dair iyi bir ipucu sunar. Gözdağından doğan ahlak ahlaksızlıktır.
Ve ekler:
Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler.
Tanıdık geldi mi?
Dostoyevski Suç ve Ceza kitabında şöyle izah eder: Suçluluk hissi yoktur, yalnızca yakalanma korkusu vardır.
Değersizlik duygusu, bir insanın kendisini diğer insanlardan daha değersiz bir varlık olarak algılamasını tanımlar ve kökenini çocukluk yaşantılarından alır. Bir çocuğa değer verilmemesi, onu kendine özgü hakları olan özerk bir varlık olarak tanımama anlamına gelir. Çünkü bir insana değer vermek, onun gerçeklerini anlamaya çalışmak ve onu olduğu gibi benimseyebilmektir. Ama birçok kişi diğer insanlara değer verdiği sanısıyla aslında kendi narsisist ihtiyaçlarına doyum sağlar.
Sayfa 77 - Metis yayınlarıKitabı okuyor
