Bütün hayatımca cezalıydım: durmadan bir kafesin içinde dolaştım. Gittiğim her yere, üstü kapalı, demir parmaklıklı bu kafesi taşıdım. Bütün dünyayı parmaklıkların arasından seyrettim.
"İnsanlığa güven duymanın tam olarak yıkılışı böyle oluyormuş diyordum, umut kapılarının, pencerelerinin sıkı sıkıya kapatıldığı bir kararlılık hali, artık hiç kimsenin aralayamayacağı bir demir kapı..."
Eşyalara karşı sevgisiz davranılabilir : sevgisiz ağaç kesilebilir , tuğla yapılabilir , demir dövülebilir ; ama tıpkı arılara karşı dikkatsiz davranılamayacağı gibi insanlara karşı da sevgisiz davranılamaz.. arıların böyle bir özelliği vardır. Onlara karşı dikkatsiz olursan, onlara da kendine de zarar verirsin . İnsanlara karşı da durum aynıdır. Başka türlü de olamaz zaten , çünkü insanlar arasındaki karşılıklı sevgi , insan hayatının temel yasasıdır..'