"Kiminin penceresinden karmaşa görünürdü, kiminin penceresinden medeniyet. Kiminin penceresinden ise saadet. Bir deniz feneri şahit oldu bazen herkesten sakladığım bir kedere.. İstanbul'un suretinde bir şifa saklı olduğunu anladım. Bir yaraya vesile olsa bile şifası da kendinde bir sır bu şehir. Bu çatıların altında kim bilir kaç insan bastırıyor kalbindeki özlemi, kaç insan bekliyor bir haberi, kaç insan vazgeçiyor bir hevesten, kaç hayal kırıklığı, kaç ölüm acısı, kaç mutluluk yaşanıyor? Bu şehrin suretinde kaç sürpriz yaşanıyor kim bilir?.."
Duygu çarkımın her iki tarafında da listelenmemişti, fakat yine de onu hemen tanıdım.
Deniz özlemi çekiyordum!
Sayfa 173 - Martı, JaredKitabı okudu
Manevi hayatımızda, görünürde iki yönlü bir değişim oldu: Bir yandan dinsel fikirlerin maneviyatı bir dizi ürüne (kişisel gelişim kitapları, ünlülerin yaptıkları videolar ve "New Age" inançlarıyla ilgili sığ ama zararsız malzeme) indirgeyerek metalaşması; öte yandan rekabetçi, hasta ve aşırı kalabalık bir toplumun temelinde neredeyse kaçınılmaz biçimde yatan o ruh hastalığının inkarı.
Çoğumuz için tek sahicilik alanı kişisel olan: Siyasal ve sosyal kamusal alan telafisi imkansız bir biçimde yozlaşmış gibi görünüyor.
Kendi içine kapanma, sessiz kalma; kontrol edilebilir, sınırlı bir alan talebi yaygındır ve sahicilik özlemi köklü bir manevi ihtiyaç olarak değil, tedavi edilebilir bir nevroz türü olarak sunulmaktadır. Şart larımdan rahatsızsam ya stresten (tamamen işe ilişkin bir olgu) yahut ilaçlar, egzersiz rejimleri ve daha çok dışarıya çıkmakla tedavi edilebilecek depresyondan mustaribim demektir şimdi. Hepsinden daha önemlisi de, ihtiyaç duyduğumuz ve istediğimiz şeyin bir yol değil eşya; düşünmek değil eğlenmek; sistem değil düzen olduğuna nasıl ikna edildiğimizdir.
"çölüne düştü gönlüm"
"Pervane olmuş gönlüm, yakmayamı kararlısın, yak? Gemiler yükü deniz kokusu, gök mavisi düş, kalemi siyah kelimeleri ardında eksik bırakmayamı kararlısın? Dönme çıktığın yoldan. Sana ihtiyaç yok. Sen olmadan da seni taşımak bana yük değil.
Sen olmadan seni yaşayamammı sanarsın? Sen olmadan katlandığım her güne, her sağanak yağmuruna, kalbimin sırılsıklam güzüyle titreyen ruhumun başında ölüm bekçi. Sen olmadan da seni yaşıyorum. Aşk sadece gülümseten yüz taşımak değil, yüzünde bıçak kesiği hüznü de taşımaktır. Müşade altında tutulmak, çekilen yokluğunu iyileştirmek, var olma ihanetinden başka bir şey değil. Ben seni yaşarım, sen olmadan da. Sen yeter ki anla, yaşamın yaşam ötesi en yakın liman olduğunu bu tende. Ben gelmeyişine baş kaldırıp, benden kopan ben'i beklerim, kuraklıktan çatlayan yağmur özlemi misali..."
"Aynada ki sen "
NEVRUZ BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN !
AÇMA GÖZLERİNİ / ADNAN YÜCEL
Bir yaş günü göl kıyısında sessiz
Mum ışıkları oynaşırken yüzünde
Hiçbir göl ve nehir sığmıyor yüzüne
Yüzüne
Açma Gözlerini
Bir yaş günü göl kıyısında sessiz
Mum ışıkları oynaşırken yüzünde
Hiçbir göl ve nehir sığmıyor yüzüne
Yüzüne
Ve gözlerindeki o bitimsiz evrene
Hangi yıldızı yakalasam ışık seliyle
Hangisini koysam yörüngene
Tükeniyor çekim kuvveti yoğunluğum
renksiz çocuklar gelir durur istasyonda
avuçlarında kirli sarı kuşlar
deniz özlemi
gökyüzünün yittiğini görürler
usulca gergefe yaklaşır tren
biri bağırır kendi içinde
"yarat gökyüzünü yine sonsuzdan!"
Sayfa 11 - Mayıs Yayınları, İzmir, 1998.Kitabı okudu
Afrikalı Küçük Emrah
Abdulrazak Gurnah'tan okuduğum ilk kitap muhtemelen de son olacaktır. :)
Nobel alan kitapların alamayan kitaplara göre görece daha iyi olmasını bekliyorum edebi olarak. Her ne kadar siyasi bir ödül olsa da biraz da edebiyat be kardeşimmm.
Yabancı hissetme, kültür farkı, memleket özlemi gibi temalara değinmiş ama edebi yönden daha tatmin edici bir anlatım tarzı beklerdim. Çoğu yerinde aşırı sıkıldım ve ilerlemek için zorladım. Okurken daha çok İran canlandı sanki zihnimde ki anlatılan şeyler bize de tanıdık. Buram buram acıtasyon yok ama çok sığ... Adını tam koyamadığım bir olmamışlığı var hikayenin.
Başka incelemelerde de belirtildiği gibi ben de finalde bize 
William Shakespeare'in 
Kısasa Kısas oyununu direk anlatmasındansa sezdirmesini, gönderme yapmasını tercih ederdim. Bu şekilde kitabı biraz daha sevebilirdim. Bu Shakespeare'dan esinlenme işi bana, yakın zamanda okuduğum 
Yavru Ceylan kitabını hatırlattı. 
Magda Szabo , 
Macbeth motiflerini araya ustalıkla sıkıştırmıştı.
Zaman kaybı değil ama beklentinizi çok yüksek tutmadan okumanızı tavsiye ederim.
Deniz kenarındaki mavi sandalyeli masaların özlemi...
Kendi olarak sana gelen-sana gereksinimi olmadan, seni isteyen-sensizde olabilecekken, seninle olmayı seçen- kendi olmasını,
seninle olmaya bağlayan-- o işte...
Oruç Aruoba