"İlgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. İntihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum, ama izin vermezlerdi."
- Ya gidecek başka yer, başvuracak başka kimse yoksa?
Her insanın, hiç olmazsa gidebileceği bir yeri olması gerekmez mi? Çünkü öyle zaman oluyor ki, mutlaka hiç değilse bir yere gitmek gerekiyor.
düşünüyorum da,” diyorum gülerek, “hepimiz şurada oturmuşuz o değerli varoluşumuzu sürdürmek için yiyip içiyoruz. oysa, var olmaya devam etmemiz için hiçbir, hiçbir neden yok