Hüseyin Rahmi Gürpınar'dan okuduğum ilk eser oldu. Kalemini beğendim, sıkmıyor hatta okurken eğleniyorsunuz . Yine o dönemlerde işlenen başlıca konulardan Yanlış batılılaşma ve alafranlık. Dehri Efendi, iki küçük çocuğunun eğitimi için Paristen gelen, düşük ahlaklı Anjel'i yalıya mürebbiye olarak alır. Anjel, Dehri beyin büyük oğlu Şemi'yi, Dehri beyin kardeşi Amca bey'i ve Dehri bey'i damadı Sadri'yi baştan çıkarır. "iki cambaz bir ipte oynamaz" atasözünün "üçü dördü birden oynar". Tam olarak bu. Anjel, büyük bir ustalıkla aynı yalıda üç erkeği de çok iyi idare ediyor. Eserde Dehri bey, çok okuyan, araştıran, evin Efendibabası. Herkes ondan çekinir. Bazı sahneleri çok komikti, okurken komedi izler gibi oldum:) Ve şöyle insanlar vardır ; Aa bu taş dersin, karşındaki hemen başlar bu taşın bütün özelliğini saymaya. Hahh! işte Dehri bey de böyle bir bilgeçlik taslıyor açıkçası hiç sevmem ve Dehri beyden de bişeyler bekliyordum ve beklediğim gibi de çıktı :)) Aslında bu eserde Hüseyin Rahmi o dönemki toplumu eleştiriyor. Çocuklarımızın eğitilmesi için, ne olduğu, nereden geldiği belli olmayan yabancı mürebbiyeler tarafından yapılmasının yanlışları üzerinde ve aile yıkımına yol açtığını dile getiriyor..
