Dünyalık mı? Ahiretlik mi?
Bu aralar en çok düşündüğüm konulardan birisi bu oldu arkadaşlar.Biz Dünyalık mı yaşıyoruz, yoksa Ahiretlik mi diye? Bunun cevabı aslında çok basit : Çoğumuz dilde Ahiretlik yaşıyoruz.Gönülde ise Dünyalık.Neden mi böyle dedim? Önce iyiliklerimize bakalım.Yaptığımız iyiliğin büyüğü, küçüğü elbet olmaz.İyilik iyiliktir.Ama bir insana 50 liralık
33 olduk :)
" Keşke biri bana büyümek isteyip istemediğimi sorsaydı. " demiş yazar. Çok doğru söylemiş. Büyümek bana çok tecrübe getirdi. Bazen sorularla çıktığım yolda, cevaplarını bulduğum da soruların değiştiğini gördüm. Öyle ya da böyle büyüyoruz. O sorun değil ama bence önemli olan öğrenmeye ve çocuk kalabilmeye devam edebilmek. Ben de o kafadayım. Kağıt üstünde büyüyorum ama o çocuk enerjisini elimden geldiğince kaybetmemeye çalışıyorum. Size de bunu öneriyorum. Küçükken keşke büyüseydik derken, şimdi tam tersini diyoruz. Çünkü o masumiyet ve doğallığı elimizden alındıklarında kaybettiğimizi ve tekrar da bulamayacağızı anladık. Bundan adımız gibi eminiz. Herkes kabul etsin ki büyümek hiç iyi bir fikir değil.
1k benim hayatıma farklı bir renk kattı. Yeni arkadaşlar, yeni bakış açıları,okuma grubu, aynı frekansta dostlar kattı. Özellikle o güzel dostlara sonsuz teşekkürler ediyorum. Koskaca 3 sene 1k da. 2 sene de okuma grubunda. Öğrenmeye, büyümeye, çocuk kalmaya devam.
Uçurtma ve Ağaç
Uzun zaman önce yaşayan eski bir ağaç varmış. Kökleri o kadar uzunmuş ki iki diyara kadar ulaşabiliyormuş. Bir gün dallarından birine bir uçurtma takılmış. Rüzgar çıktıkça uçurtma yükseliyor ve dindikçe tekrar ağaca sarılıyormuş.
Ağaç bu duyguyu o kadar çok benimsemiş ki rüzgarın çıkmasını bekler olmuş. Zaman geçmiş ve uçurtması giderek yıpranmış. Rüzgar sonbaharda sert, kışın da ıslak imiş.
Uçurtma giderek dökülüyor sarıldığındaki sıcaklık kaybolmaya başlamış. Ağaç artık rüzgarın gelişini istemez olmuş. Onu korumak için dallarını birleştirip sımsıkı kapamış. Bu sayede uçurtma da kalan son parçalar direnebilmiş. Bir gün ağaç kendisine değen rüzgarla irkilmiş. Ve uçurtmasını tutan bağcıktan dallarını serbest bırakmış. Kalan parçalarla uçurtması gökyüzüne doğru yükselmiş ama geriye dönmemiş.
Ağaç ise ardından açan filizlerine bakıp
"Bu rüzgar ilkbaharın sesine sahip, ılık ve dostane kucaklayışı var. Beklentisiz bir şekilde oraya buraya uçurtmamı uçuruyor." demiş"
