UMMUŞUM ÇOÇUKLUĞUMU YAŞIYORMUŞUM GENÇLİĞİMİ
Kalmışım bir başına,
Yanmışım hayallerden bozma şehirlere,
Dönüp durmuşum arkamda kalan zamana.
Sarmışım ıslak ıslak bezenmiş gençliğime.
Derin izlerde bulmuşum kendimi,
Sarmışım yaralarımı serçe kuş kanadı gibi.
Gündüze hoş geldin,
Geceye sitemli sitemli övgü.
Umutlara bağlanmış,
Karış karış toprağa ekmişim kendimi,
Öylesine renkli,
“Bir düzen kurmuşum, deliler gibi savaşmış, çılgınlar gibi çalışmışım. Çok ama çok zor elde etmişim pek çok şeyi. Aylarca uğraşıp yaptığın bir resmin yırtılması gibi kurduğun binanın çökmesi gibi büyüttüğün çiçeğin susuzluktan kuruması gibi elime bir silgi alıp silemem her şeyi, silemem.”
Sayfa 194 - Doğan KitapKitabı okudu
Bilemiyorum, sen bilirsin...
Seni nasıl yürüdü saatler,
bir gece vakti...
Gözüm uzaklara istemez bakmayı,
yakını görmez zaten.
Göz görmez olmuş, akıl ermez,
tüm cevherlerini dökmüşsün
altında kalmayana ne demeli.
Yılın Son Kitabını Tam Hedeften Vurdum***
Bir düzen kurmuşum , deliler gibi savaşmış , çılgınlar gibi çalışmışım. Çok ama çok zor elde etmişim pek çok şeyi .Aylarca uğraşıp yaptığın bir resmin yırtılması gibi kurduğun binanın çokmesi gibi büyüttüğün çiçeğin susuzluktan kuruması gibi elime bir silgi alıp silemem her şeyi.
Yazık olmaz mı emeklerime, yazık olmaz mı bana ?
Kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum , kendi küçük ayaklarımın üzerinde , tek başına ama kendine saygılı.
Sayfa 194Kitabı okudu
mani
Neden öyle bakıyolar bana? Neşeliyim diye mi? Çok gülüyorum, konuşuyorum, mutluyum diye mi? Tabii haftalarca yataktan çıkmadığım zamanları düşününce, normal bu değil mi? Şaşkınlar o kadar. Mutlu bir insan görmeye alışık değiller çünkü. Onlar ağlamamı biliyor sadece. Gözlerimdeki parıltı korkuttu onlar. Çok parlak. Çok parlağım. Normal bu. Değil
“Bir düzen kurmuşum, deliler gibi savaşmış, çılgınlar gibi çalışmışım. Çok ama çok zor elde etmişim pek çok şeyi. Aylarca uğraşıp yaptığın bir resmin yırtılması gibi kurduğun binanın çökmesi gibi büyüttüğün çiçeğin susuzluktan kuruması gibi elime bir silgi alıp silemem her şeyi, silemem.”
Ben seninle uzun bir araf yaşadım
Ölümlere gittim geldim diyor.
Sığmam dünya yüzünde bir yere artık.
Nereden geçsem benim değil, kalamam bir yerde.
O demiyor, ben diyorum. Demiyorum, yağmur diyor.
Sana sarılmış kalmış ilk günüm ben. Böyle demişim o gün
bugün öyle diyor.
O günden bir yağmur çiçeği, önümde duruyor.
Bir davul sesi, bir davulun yıllarca titreşen sesi,
düz duvardan düşürmüş beni.
Tutunamamaklığım bundan, düşmüşüm, komadan,
uzun uzun uzamış kollarım. Kola benzemiyor.
Yerde yatan, komadaki, duvarda tutunmaktan düşen diyor;
Ağlama balım, değmez hiçbir şey senin gözünden akan yaşa.
Komadaki diyor;
Ben hâlâ sarılıyım beline senin. İstanbul n'ey sesi olmuştu o gün
bugün üflüyor... Senin yüzün bende,
senin yüzün bende. Hâlâ, diyor.
Vurmalı vurmalı o sesler içime değiyor.
Bir müzik parçası çalıyor içerde:
İçimde bir parça; ne kopuyor ne ölüyor.
Gitmek ölüm bana, kalmak haram.
Sayfa 10 - metisKitabı okudu
Hüznün İsyan Olur - A. TELLİ (Merhaba hüzün, merhaba yalnızlık!)
Geceleri bazen tatlı ister insanın canı bazen çiğ köfte sanki aşermek gibi... Benimse geçtiğimiz gece şiir okumak istedi canım. Evde olmadığım için kütüphanemden yararlananadım ve uygulamada bu isteğimi sizinle paylaştım. Birçok PDF kitabı geldi ve gelir gelmez 
Ahmet Telli'nin eserine başladım.
Kısa, bir çırpıda bitecek, adı gibi hüzünlendirecek
Bir düzen kurmuşum, deliler gibi savaşmış, çılgınlar gibi çalışmışım. Çok ama çok zor elde etmişim pek çok şeyi. Aylarca uğraşıp yaptığın bir resmin yırtılması gibi kurduğun binanın çökmesi gibi büyüttüğün çiçeğin susuzluktan kuruması gibi elime bir silgi alıp silemem her şeyi, silemem.
1000Kitap
Albertine Kayıp kitabını google a sorduktan sonra burayı bulmuşum. Kaç saattir burdayım, nasıl geldim diye geçmiş linklere bakmasam Albertine'yi bile hatırlayamazdım. Zihnim bir güzel yoruldu. Kitaplar hakkında konuşmak, kendini ve tüm yazar-kitap ları takip edebileceğin hazır bir düzen olması...
Nerdeydiniz? Deee bi app lazm!!
İyi geceler. Hoşbuldum 1000k
beş.
(peki ya sana gelelim, peki ya sana)
sen ki nisâhavva makamında bir münhasır tahtsın
sağlam ikna olmuşum yanaklarındaki hüzzama
belcende göl olmuş içtiğim leffeler
gerdanında tartmış beni dumanımın kurusu
dinmemiş içimdeki kaynaksız keder
babayı dinlemişim bütün bir sol kolumla beraber
cehenneme nazır bir düzen kurmuşum, cennete bazı
bütün bileklerini kesmişim âlem-i cihanın
bir asi ezgi olmuşum ahmet'in dilinde
işitmişim çehrendeki mücerret enstrümanı
paldır küldür sevmişim seni, rüsva olmuşum ne mutlu
"itirazım var" demişim, sitem sarkıtmışım
avutmuşum öfkemdeki yiğit malcolm'u
yılmışım âfâktaki rutin manzaradan
ah şu biz büyük zavallılar, ah şu biz sabun köpükleri
sen ki nisâhavva makamında bir münhasır tahtsın
(peki ya sana gelelim, peki ya sana)
itlik değildir bu, puştluk değildir
deliriyorum sana virüslerce, afetlerce, harplerce
madem ki herkes bir fikrin köpeğidir
Payidar Zaraman