Ama hepiniz, hepiniz
Hepiniz geçim derdinde.
Sayfa 118 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Uğrunda dertlere düştüğüm sevgili
Bir başkasına tutulmuş, o da dertli;
Derdimin dermanı kendi derdinde:
Hekim hasta olunca kime gitmeli?
Sayfa 119Kitabı okudu
Yazık, gönül derdine devran bulamadı
Canım dudağıma geldi devran gelmedi
Dünyadan habersiz sona ermekte ömrüm
O aşık efsanesi hala sona ermedi
Hedefin nihayeti ?
Sezgileri körelmiş insanlar, sadece kendi adımlarının derdinde, ulaşmak istedikleri hedefe gitme gayretiyle yanı başlarında olup biten onca şeyi görmeden, hiçbir şeyi görmeden, kör gibi, akılsız gibi, kötü gibi sadece kendilerini düşünerek, ilerliyorlar. Yoksa geriliyorlar mı ?
Sayfa 153Kitabı okudu
Herkes kendi "ben"inin derdinde.
Sayfa 19Kitabı okudu
Ancak dertli olanlar başkasının derdiyle hemhal olabilir. Ötekinin yaralarını ancak kendi sızımdan bilebilirim. Dert sahibiyim, o halde varım.
Sayfa 87Kitabı okudu
İnsanlar kendi kalplerinin derdine düştüklerinde, ruhlarının dünya tarafından işgal altına alındığını fark ettiklerinde, hayatın yatay (sahip olma, satın alma) bir düzlemde değil dikey (olma, kemâlât, sülûk) bir biçimde
hareketlendiğinde anlamlı olduğunu kavradıklarında bir
eteğe tutunma ihtiyacı hissediyorlar. Böylece "vebtegû ileyhil vesîlete(Allah’a yakınlaştıracak vesileler arayın) [Mâide, 35]" tecelli ediyor. Bu ne büyük lütuftur.
Sayfa 343Kitabı okuyor
"Yolda kaldı gözlerim, sümbül saçlım, şarap dudaklım gelecek.
Vay onun ceylan gözlerinin derdine düşene.
Hayran olacak, mest olacak: başına sevda gelecek." Ardından "İşte bu son dize için seviyorum bu şiiri" diyor. "Başına sevda gelecek insanın başına dert gelir, tasa gelir, bela gelir kaza gelir ama sevda? Ne müthiş bir anlatım. Sevda beklemediğin anda gelen bir hışım, bir kasırga, bir yıldırım. Her an başına gelebilir, ölümcül bir kaza gibi."
Derdi olmayan ancak bu sözleri çekebilir,
Keyif duyup bunları sevebilir,
Ama derdine sabırdan medet uman
Hem sözleri, hem kederi yüklenir.
Yalnızlık
Yine aklımda bugün sen varsın,
Yine derdinle hayalim hasta
Bürüsün kalbimi derdin, sarsın;
Bir ümit var bu tükenmez yasta.
Sayfa 72 - Ötüken YayınlarıKitabı okudu
