KALDIRIMLAR
I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri
Her şey inceldiği, insan incindiği yerden kopuyor hayattan!
Yüreğimi burkuyor vedaların, incitiyorsun.
Sızlatıyor içimi aklıma gelişinde bıraktığın ayak izlerin.
Öyle bir uğrayıp gidiyorsun.
Düşüyor içimde bana kalan son şehir.
Ve düşüyor sevdanın gardı,
Gidiyorsun.
D/üşüyorum ardından...
Ama bu, düş değildi. Kulaklarıma çarpan, hava değildi. Önümde oturan, gerçek bir kadındı; kulaklarıma çarpan, kapısı penceresi sıkı sıkıya kapatılmış bu hücrede yankılanan ses yalnızca onun, Firdevs'in sesi olabilirdi.
LOJMAN
Lojmanda oturmak ayrı bir yaşam tarzı. Herkesin kocasının aynı işi yaptığı bir aileler topluluğu bu. Çalışmayan kadınlar için standart bir hayat: Sabah aynı saatte, hatta aynı dakikada evinden çıkan üniformalı kocalar, pencereden kocalarının servis araçlarına binişini seyreden kadınlar, öğleye kadar ev işleri, öğleden sonra kadın
http://www.hakanevrensel.com/guneydogudan-oykuler-2/Kitabı okudu
Yaşlı Giolio gıpta edilecek bir durumda olduğuna, karısının iyi bir eş olduğuna inanmaya çalışıyordu, ama dükkanın iflasa doğru gittiği, Giuseppa'nın da ona acı çektirdiği gün gibi aşikardı. Karısı mutlu olsun diye elinden geleni yapmıştı; hastalıklarıyla, çocuklarıyla evine çöreklenen kayınbiraderlere, baldızlara tahammül etmişti.; varını yoğunu uğruna harcadığı bu insanlara yardım etti diye şimdi Giuseppa ona sitem ediyordu. Karısı zor doğurduysa, balayı seyahati boyunca Paris'te yağmur dinmediyse Giolio'nun ne kabahati vardı?
Sayfa 27 - Metis / RomanKitabı okudu
Düş'eş
Çok asil bir hoşçakalın kortejinde geldi ayrılık
Gayet net ve kararı kati veda cümleleri
Anlamadığım bir dilin son sözlerine kulak veriyorum
Her biri ustaca hazırlanmış ayrılığın milli marşı gibi
Ondandır bu ayrılığa saygı duruşum
Ve sen eski sevgilim!
Babil’in asma bahçelerinde asarken gözünü kırpmadan kalbimi
Hangi üvey
Karanlık
PANORAMA
-Türkiye, Şubat 1980-
Öyle bir açmaza düştü ki vatan
Uyku belli değil, düş belli değil
Çöktü üstümüze bir kara duman
Işık belli değil, loş belli değil
Sayfa 85 - Özgür Yayınları 206 - Ekim 2004
Kaldırımlar
Necip Fazıl Kısakürek
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri