18. yüzyılın ortalarından bu yana "Serendipli Üç Şehzade" masalından yola çıkılarak türetilmiş bir sözcüğü var İngilizcenin: Serendipity; aranmakta olmayan değerli/hoşlanılır bir şeyin insanın karşısına çıkıvermesi anlamında kullanılan... Elbette, aranmayan şeyin bulunması, olacak şey değil. Ne var ki, "aranmama"yı o anda "aramakta olmamak" ya da "aranması gerektiği düşünülen yerde aramakta olmamak" diye yorumlarsak, bir çok kişinin bu "Serendiplilik"ten (az ya da çok) pay aldığını kestirebiliriz. Serendip yağmuru benim de tarlama yağmıştır ara ara.
Sayfa 11Kitabı okudu
Bireysel psikoloji sağlam bir oluş zemini üzerinde kalıyor ve bu oluş ışığında bütün insan çabasında bir tamlık eğilimi buluyor. Hayat hamlesi vücut ve ruh bakımından çözülmüş bir şekilde bu eğilime bağlıdır. Her ruh belirtisi aşağı bir durumdan üstün duruma götüren bir hareket manasını taşımaktadır. Her bireyin hürriyet içinde ve yaradılış
Grek sahnesinin en üzüntülü kişisi olan mutsuz Oedipus, Sophokles'in elinde en
soylu insan diye anlaşılmıştır. Oedipus, bilgeliğine karşın yanılan ve açması
bir kimse olarak belirtilmiştir. Oedipus, sonunda, korkunç acıları yüzünden,
ölümünün üstünden aşan büyülü, verimli bir gücü kendi kendini yıpratmak için
kullanılır. Soylu insan suç işlemez, derin görüşlü ozanın bize söylemek istediği
şudur: onun davranışıyla her yasa, her doğal düzen, belki de töresel evren çökebilir.
Bu davranışla etkilerden daha yüksek büyülü bir çevre ortaya çıkabilir. Bu etkiler,
çöken eskinin kalıntıları üzerinde yeni bir evren kurar. Dine çok bağlı bir düşünür
olan ozan bize şunu söylemek istiyor: ozan olarak bize olağanüstü durumda
korunmuş bir sorunlar düğümünü gösteriyor, yargıç bu düğümü yavaş yavaş, ilmik
ilmik kendi özel yıkımı içinde çözüyor. Gerçek Helen sevinci, bu çatışımlı (dialektik)
çözülüş içinde öylesine büyüktür ki, bu nedenle, düşünülen bir bayram alayı bütün
yapıtı kaplar, bu topluluk konunun insanı ürperten şu varsayım doruğunu her yerde
kırıp geçer. "Oedipus Kolonosta" da engin bir aydınlığa yükselen bu özdeş parlaklığı
karşımızda buluruz, gelip çatan yaşlılık yüzünden zavallılığın taşkınlığı önüne dikilir,
bu durum onunla ilgisi bulunan herkes için salt acıya katlanış demektir tanrısal
bir ülkeden inerek gelen ve bize yönelen kahramanın edilgen salt davranışı
içinde en yüksek etkinliğe ulaşan olağanüstü bir parlaklık vardır
Bir insanı en çok ne mutlu eder dünyada ? Bence bütün insanları mutlu edecek tek şay var: Birisi tarafından düşünülmek...Düşünüldüğünüze dair küçüçük bir kanıt, bazen günlerce, aylarca sarhoş gibi dolaşmanıza neden olur. Sevgili, düşünülen kişiden başkası değildir aslında. Düşünülen, düşlenilen, özlenen, beklenen... Aşk; bekledikçe sarartan, sarardıkça olgunlaştıran bir kimsesizlik belki...
Bazen zekice olduğu düşünülen şey, aptallığın gelişmiş bir formudur.
Sayfa 211Kitabı okudu
İki kişi arasında yaşanan bazı anlar vardır. İki kişi arasında yaşanan ve hep sır kalan... Tıpkı biraz önce havuz kenarında yaşadıkları an gibi. Konuşulmaktan korkulan, çekinilen anlardır o anlar. Sanki konuşulduğunda o büyü, o tılsım kaybolacakmış gibi gelir. Sanki konuşulsa o mahcup anlar yeniden yüzümüzün rengini değiştirecekmiş sanılır. Konuşulmaması daha uygun bulunur iki kişinin arasındaki sessiz anlaşmayla...
Bu yüzden o konuşulmaması daha iyi olan konuşulmasın diye hep başka şeyler konuşulur, incir çekirdeğini doldurmayan... Konuşulacaklar bittiğinde de bir sessizlik olur ya hani. İşte o an konuşulmayanın aynı anda iki kişi tarafından düşünülen anıdır. İki kişi de neyi düşündüğünü çok iyi bilir. Aralarında geçen ve o konuşulması yasak anı düşünür iki insan da. O sessizliktir işte konuşulmaması gerekeni konuşturan. Bu yüzden o sessizliğin olmaması içindir onca boş konuşma.
