Deli sokağa gelmişti, kalabalığın arasındaydı. Doğruca ihtiyarın yanma gitti.
Elini ihtiyarın omuzuna koydu,
— Ulan, dedi, senin de deli olduğun nasıl belli... Deli, delinin halinden anlar.
Sonra komisere,
— Haydi bakalım, şimdi beni bağla da tımarhaneye gönder, dedi. Deliye nasıl muamele edilir, öğrendin mi?
Deliyi götürürlerken, meraklı bir kalabalık ihtiyarın etrafmı aldılar:
— Beybaba, nasıl yaptın bu işi yahu?... İhtiyar;
— Eeee... dedi, kolay değil, kırk sene politika içinde yuğrulduk-Sonra bir göğüs geçirerek,
— Ah, ah!... dedi, şimdi bacaklarımda derman olsa,, ben de dama çıkardım, kimse de aşağı indiremezdi.
Nesin yayınlarıKitabı okudu
Fıtık Amca, o dolaylardaki sinemalarda oynayan bütün filmleri seyredip “Hazret-i Ömer’in Adaleti” adlı yerli filmi uygun bulup karısına o filmi görebileceğini söylüyor. Necmiye... Genç kadının adı. Gidiyor sinemaya... Fıtık Amcanın içi pırpır... Ertesi akşam erkenden eve dönüyor. Oh, çok şükür Necmiye evde.
— Necmiyaa?
— Efendim.
— Ne yaptın ben
Sayfa 18 - Du Bakali N’olecakKitabı okudu
İnsanın kendini dinlemesi mutluluk kavramını aramayı bırakması acılarını bile kendi çıkarına kullanacak hale gelmesi yani biz halk dilinde kısaca “ermesi” diyelim çok çok çok zor bişeydir ama budizme göre imkansız değildir. Bu yapılabilir. “Eeee yaparsak ne olcak yani” derseniz bilemem. Yapılabilir ben onu söylüyorum.
İNSAN İSTERSE, HER DURUMDAN KURTULMANIN BİR YOLUNU BULUR!
Biraz da gülelim!
İki rahibe yolda yürümektedir. Biri matematikçi, diğeri mantıkçıdır. Bir akşam karanlıkta kiliseye dönerlerken matematikçi rahibe mantıklıya dönerek, "Yaklaşık 20 dakikadır bir adam bizi takip ediyor ve gittikçe yaklaşıyor, şu anda aradaki mesafe 50 metre," der.
Bunun üzerine mantıklı rahibe bunun tek mantıklı açıklamasının olabileceğini, adamın kendilerine tecavüz etmek istediğini, bu yüzden daha hızlı yürümeleri gerektiğini belirtir.
Rahibeler daha hızlı yürümeye başlarlar. İki dakika sonra matematikçi rahibe, "Adam da hızlandı ve aradaki mesafeyi kapatıyor, şu anda 30 metre arkamızda. O zaman mantık olarak koşmamız gerekir," der. Rahibeler koşmaya başlar.
Birkaç dakika sonra matematikçi rahibe sağa, mantıklı rahibe sola doğru koşmaya başlar.
Matematikçi 20 dakika sonra kiliseye ulaşır ve telaş içinde beklemeye başlar. Aradan 40 dakika geçtikten sonra mantıklı rahibe gelir.
Matematikçi sorar:
-Ne oldu, ne yaptın?
-Adam beni takip etti, artık mesafe üç-beş adıma kadar azalmıştı, mantık olarak daha fazla koşmanın anlamı yoktu...
-Eeee...
-Mantık olarak ben durdum, adam da durdu!
-Sonra?
-Mantık olarak ben eteğimi kaldırdım o da pantolonunu indirdi!
-Peki daha sonra?!
-Sonra mı? Ne olabilir ki?
Eteğini kaldırmış bir rahibe pantolonunu indirmiş bir adamdan daha hızlı koşar.
