Elif Öksüz
@elifo
305 okur puanı
Ekim 2013 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yalanın sözle söyleneni ahlaki bir edepsizlik sayılırken kaleme alınanını hüner saymak, kitap şeklinde parayla satmak, medeniyetin ilerleyişinin edebiyatçılara bağışladığı garip bir ayrıcalıktır.
Hayır, din bu değildi, bu çirkin ve kaba Hacı Fettah Efendi'nin temsil ettiği şey değildi. Din, nurlar içinde sonsuz bir rah- metin, şefaatin görünüşüydü. Kundakta ümmeti için şefaat isteyen peygamberin, asi ümmetine sığınak olan büyük Muhammet'in diniydi. Hacı Fettah Efendi, din perdesine , dünya yüzünde şeytanın insanları üzmek için gönderdiği bir temsilciydi.
İşte bu sırada seyircilerden biri etkin olmayan çarpışmaya bir örnek vermelerini istemişti; enerjisi olmayan ve hiç değişmeyen, buna rağmen büyük etkisi olan bir şeye. Evans mikrofonuna eğilmişti. "Din," demişti. Sonra da kalkıp gitmişti.
Okur Takip Önerileri
Kadınların derdi ne?" diye sordu Elizabeth sertçe. "Neden bu basmakalıp kültürel yargıları benimsiyorlar? Daha kötüsü, neden bunları pekiştiriyorlar? Gizli Amazon kabilelerindeki baskın kadın rolünden haberleri yok mu?”
Eğitimin bir kitle inşa silahı olduğuna sonuna kadar inanıyordu.
Çocuk "School! School!" diye bağırmaya devam ediyordu. Bu sözcük yoksulluğa bir başkaldırı gibiydi, Hindistan'ın binlerce yıllık kast sistemine savrulan ve toplumun kartlarını yeniden dağıtan bir tekmeydi âdeta. Bu sözcük bir vaatti, başka bir hayat için bir pasaporttu. Bir ümitten çok daha faz-lasıydı: Bir kurtuluştu.
İnsan, varlığını doğanın ortasında kaybetmemek için mekâna, delirmemek için zamana, kimliğini düşünmemek için ise başkasına ihtiyaç duyardı. Bu gezegende yaşayan her ölümlünün, saklanacağı bir eve ihtiyacı vardı.
Keder, yaşlandırma hapı gibi iş görür, yılları hızla ileri sarar, saçları aklaştırır, etleri sarkıtırdı.
Annemin giderek uzaklaşan yüzündeki o ebedi vedayı, yıllar sonra onu bir daha göremeyeceğimi öğrendiğim gün fark ettim. Bir bakış her zaman o anda yerini bulmuyor, ancak onu kaybettiğiniz zaman ne dediği şekilleniyor kalbinizde. Söylenmeyen, söylenemeyen sözleri yıllar sonra, bir anlık bir ürperti gibi fısıldayıveriyor o bakışlar kulaklarınıza. Trenlerden, kapı aralıklarından, vapurlardan geri kalan ya da en kötüsü uzaklaşan bakışlar. Kimin önce başını öte yana çevirdiğini anlıyorsunuz.
Kim bilir kaç kadın, maruz kaldığı kaç tecavüzü sevişme sanmıştı? Ve kim bilir kaç adam, seviştiğini sanarak kaç kadını defalarca taciz etmişti. Bu ruh cinayetlerini işlemek değil, anlatmaktı ayıp sayılan. Masumu haksız, suçluyu gamsız kalıbına sokandı. Her bir bahane betonlara kazınarak işlenmişti yüzyıllarca. Üst üste birikti, aşılamaz duvarlar oldu zamanla. Sevmek ile savaşmak birbirine karıştı.
Bazı haberler insanın yanında sarılabileceği bir kedi varken verilmeli.
Kavga, ayırımcılık, bölünme, güçsüzleşen halk ve elden giden bir ülke...
İşte bu yüzden, tüm bunları öngören, kurtuluş mücadelesinin sadece silahla, topla tüfekle yapılmayacağını çok iyi bilen Atatürk'ün sözündeki gibi,
"Kurtuluş Savaşından sonra ikinci büyük savaş cehaletle olacak..."
Öğretmen yetiştirmek için ülkenin tüm imkânlannın seferber edildiği Cumhuriyet dönemi, yerini öğret-menleri hor gören, göreve atamayan Cumhuriyet karşıtlarının söz sahibi olduğu dönemlere bırakacak.
Siyasi hedefe giden yolda emeller ve çıkarşar esastır, kişiler piyon.
"Anlaşıldı, demek giysiden dine geçtik. Bu söylem her daim taraftar toplar. Din dedin mi akan sular durur, menfaatin geçtiği yol kıble olur. İtiraz eden kâfir, kâfirlikle suçlayan dindar olur. Merak etme, bunalmam Fatmacığım. Bunları o kadar çok işittik ki. Başörtüsü ile türban dedi- ğin aynı şey değildir. Benim anacığımın, büyüklerimin de başı örtülüydü. Namazlarını, oruçlarını eksik etmezlerdi. İmanları, inançları Allah'la aralarındaydı, kimseye ispat derdine düşmezlerdi. Zaten halkımızın çoğunluğu böyle olduğu için kimse başkasının diniyle, mezhebiyle ilgilenmezdi. Ayıp kaçardı merak, hinlik sayılırdı bir insanın inancını sorgulamak. Yasalar değilse de toplum dışlardı art niyetli insanı. Peki ya, onların zamanında türban mı vardı?