Not: Alıntılarla birlikte inceleme yapacağım.
Şeytan bazen gerçekten fısıldıyor, değil mi? Bazı insanlar inanışına göre böyle söyler, bazıları da içindeki sesleri melek şeytan diye ayırır. İyi şeyleri melek söyler, kötü şeyleri şeytan. Fakat dini, inanışı ne olursa olsun, bu kitaba göre yanılıyorlar. Her biri. Şeytan sadece gerçeği söyler. Dünya pis, şeytan sadece ayak uydurur. Şeytan, kuralına göre oynar oyunu. Bunu yapan insanları biz kötü insan olarak algılarız. Aslında normaldir bu.
"Çünkü nankörlük dürüstlüktür. Çünkü nankör her zaman haklıdır."
Nankörlük kötü olarak bilinir, doğruları söyledikleri için. Oysa nankörlerin haklı olduğunu ne kadar düşünmüşüzdür?
"Sevginin karşıtı nefrettir diyorlar. Hayır. Sevginin karşıtı nefret değildir, yalandır."
Kesinlikle öyledir. İnsanlar sevgi bitince yalan söyler. Sevmeye devam ettiğini sanar. Buna nefret demezler. Sonra bir anda nefret oluştu sanarlar. Bu yüzdendir insanların sevdikleriyle bir günde ayrılması. Aslında kimse bir günde nefret etmez, nefret süre ister. O sadece yalandır. Uzun zamandır yalan vardır ortada.
Son alıntım.
"Tarihte kötü, hiç bu çağdaki kadar nazik olmamıştı."
Altına imzamı atmak isterdim. Kötü, altın tepside sunuluyor şimdi bize. Her kötüyü iyi sanmamız, bu yüzden. Naziklik, kötüyü iyi kılıyor. Kötü kandırıyor. Biz de inanıyoruz.
Okuduğunuz için teşekkürler, keyifli okumalar dilerim.
Mehmet Y. bu kadar ticari imkansızlık ve zor koşullar içinde kıvranan edebiyat
