Yazarın okuduğum ikinci kitabı.
Sevgili 
Jean-Christophe Grangé çok iyi bir polisiye yazarı. Her bölümde ayrı bir olayın içine çekiliyorsunuz. Yalnız itiraf etmem gerekir, ilk kitabında olduğu gibi bu kitapta da aynı şeyi fark ettim. Kitabı okumaya başlıyorsunuz ve kitap bir türlü ilerlemek bilmiyor. Tıkanıp kalıyorsunuz. Bir 50 sayfa okuduktan sonra kitap öyle bir açılıyor ki, bu kez elinizden bırakmak bilmiyorsunuz..
Galiba işin numarası burada. Yani diyeceğim o ki, özellikle bir Jean-Christophe Grangé kitabı okuyorsanız, ilk başta sıkılıp kitabı elinizden bırakmayın. Devam edin ve büyük bir kurguya şahit olun.
Kitap klasik bir Fransız Polisiyesi'nden ziyade, Türkler, Bozkurtlar, Ülkücü olayları derken bir çok Türk meselesine değindiği için, Türk okurlar ayrı bir içine çekilecektir.
Nereden ne çıkacağını bilemeyeceğiniz, alttan alttan bir şeyler seziyor olsanız da, iki bölüm sonra "ne oluyor?" Diyeceğiniz bir kitap.
Ben kitabın sonunu böyle beklemiyordum ayrıca. En azından ana karakterlerden biri hayatta kalır diyordum fakat hepsi öldü. Ve son sahnede hiç tahmin etmediğim birinin müdahalesi ile diğer ana karakter de veda edince afalladim.
PS. Kitabın bazı kısımlarında kimya biliminden bahsedilmesi de hoşuma gitti. Tez konum olan alkaloitlere değinilmesi ve bazı yerlerde ciddi anlamda araştırma yapılarak kitabın yazıldığı kanaatine vardım. Bu da hoşuma giden bir diğer ayrıntı.
Neyse, uzatmayı sevmiyorum. Bu yüzden kısa ve öz, polisiye seviyorsanız elinize alıp okumaya başlayın derim.
Keyifli okumalar
#arzununokudukları
#okudumbitti
#yorum
#iyilik
@yediverenyayinlari
Emirhan Yavuz Köseoğluözhan
#iyilikledeğişirdünya
#emirhanözhan
272 syf.
8/10 puan verdi
Bana göre çok fazla akıcı olmayan bir kitap olan 
Kendini Arayan İnsan okurken beni baya zorladı. İçerisinde çokça yabancı kelime olması da beni kitapla sözlük arasında götürüp getirdi ki bu da bana daha fazla okumam gerektiğini gösterdi :)
Kitabın ilk bölümü kişinin kendi benliğinin farkına varmasını amaçlıyor...
İkinci bölümde bastırılan duygularla yüzleşmeyi amaçlayarak küçük hikayeciklerle süslenmiş diyebilirim. Kitap bir miktar Mitolojiye de değiniyor ve ünlü düşünür ve yazarlardan alıntılarla kendisini destekliyor.
Son bölüm okuyucuya tarihle şimdiki zamanı karşılaştırarak elde edilen kişisel kimlikle geleceğin sentezini yaptırarak cesaret ve doğru sevgiyi aşılmaya çalışmakta. Doğru sevginin, birini (bu biri anne baba kardeş çocuk eş sevgili olabilir) o olmadan yaşayamam diye sevmek olmadığını, bu durumun isteyerek verilen sevgi değil mecbur olunan sevgi olduğunu, sevgi ile bağımlılığın karıştırılmaması gerektiği anlatılmaktadır. Zaman kavramını psikolojik olarak düşündürerek şimdiki zamanın sahip olduğumuz tek şey olduğunu göstermeye çalışmaktadır.
Kitaptan çokça alıntı yaptım en çok hoşuma giden "... elli yaşında hayıflanan kişinin aslında yirmi yaşında hayatı erteleyenle aynı kişi olduğunu görüyoruz ..." cümlesi oldu.
Okuyacaklar için kolay olmayan ancak okuyucusuna katkı sağlayan bir kitap.
