| SPOİLER İÇERİR! “Bir insanın hisleri ölür mü hiç? Benimki öldü.”
Gerçek bir hikaye 
Meyra..
İlk incelememe kitaba konu olan 'Srebrenitsa katliamını' kısaca açıklayarak başlamak istiyorum. Yugoslavya, bünyesinde birden fazla din ve birçok etnik grup barındıran bir ülkeydi. Bu etnik gruplar daha fazla birarada kalamadı ve birkaçı bağımsızlığını ilan etti. Bunlardan biri de 5 Nisan 1922 yılında bağımsızlığını
Türk Milletinin yokluk içerisinde ki asaleti…
"Ahmet Haşim, 1919 Anadolusunun İçler Acısı Halini Anlattığı Mektubunu" dönemin Manisa milletvekili Refik Şevket Bey'e göndermişti. Bu mektubu her Türk vatandaşının defalarca okuyup beynine kazıması lazımdır!
“sevgili refik,
ihtimal sana fazla yazıyorum. fakat ben bundan memnunum. bulunduğum noktalardan sana doğru uçurduğum bu
Anne Ve Babların Yuvası Kalplerdir, İncitmeyelim...
___Huzur Evinden Mektup ___
(İbretlik)
*(5 senedir huzur evinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal ve ibretlik bir mektup)*
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden
Evlere, ailelere dair onlarca öğreti saklıdır pirinç tanelerinin arasında. Bir düğün yemeğidir esasen. Dışındaki muhteşem hamur evin sırlarını saklar. İçinde neler vardır neler ama söylenmez. Bolluk bereket vardır ama yokluk da vardır, acı da vardır tatlı da vardır, hülasa hayat vardır. Dostluğun, arkadaşlığın, komşuluğun tadından yenmeyeni, görünmeyen sınırları olandır.
Sayfa 31
