Yalnızlıktan acı çekmek de bir itirazdır,
–ben kendim hep “çokluk”dan acı çektim...
___
Akıl almaz derecede erkenden, daha yedi yaşımda, hiçbir insanca sözün bana ulaşmayacağını biliyordum; bu yüzden üzüldüğümü gören var mı hiç? Bugün bile herkese her zamanki gönül alıcı davranıyorum, en aşağı olanlara bile değer veriyorum; bunda bir damla olsun kendini beğenmişlik, gizli bir küçümseme yok. Küçümsediğim kimse farkeder bunu: Yalnızca orada oluşum bile, damarlarında kötü kan akanları öfkelendirir...
Bir insanın büyüklüğünü belli eden bence amor fati’dir;
insanın hiçbir şeyi geçmişte, gelecekte, sonsuza dek başka türlü istememesidir. Zorunluluğu yalnızca katlanmak, hele onu gizlemek yetmez – her türlü ülkücülük zorunluluğa karşı bir aldatmacadır–, iş onu sevmekte...
(Yazgını sevmek-amor fati)
" Herkesin kendine göre bir hücresi var. Bazılarınınki daha genişse, neyi değiştirir? Mahkum olduktan sonra hayata, farkeder mi üçe üç bir oda ya da binlerce kilometrekarelik bir ülke? "
Sayfa 407 - Doğan KitapKitabı okudu
-Baba ben yine hayal mi görüyorum ?
-Öyle olsa bile ne farkeder, Böylesi daha iyi değil mi?
Ne farkeder...
...benimle aşka yaklaştı mı, yoksa aşk onun için hep aynı yerdeydi de sadece ben mi yaklaştım?
bana bir kere verse emekli olurum onursuzluktan
farkeder mi iktidara prezervatif olmuşken ruhum!
