Normal olarak maddi haz ve acılar, fizyolojik değişimlere birlikte meydana geliyor. Lakin mesele fizyolojik değişmelerin , haz ve acının sebebi mi, yoksa neticesi mi olduğu meselesidir: Aci duyduğum için mi ağlıyorum, yoksa ağladığım için mi acı duyuyorum? Ikinci hal kabul olunsa bile bununla, sadece ağlamaktan ibaret olan fizyolojik değişmelerin acı duyma halinin sebebi olduğu sonucuna varılabilir. Yoksa bundan acı duymak ağlamaktır gibi bir sonuç çıkarılamaz. Ikisi ayrı ayrı şeylerdir.
Haz ve acılar ne tasavvurlardan ibarettir; ne de fizyolojik değişmelerdir; her ikisinden de ayrı olan ruhsal realitelerdir.
Acıların maddi ve manevi diye ayrılması, kendilerini doğurmuş olan sebebin başkaligina dayanır. Yoksa bütün acı olayların hepsi aynıdır. Haz ve acı, her türlü şuur olaylariyla birlikte bulunabilir
Sayfa 80 - Dergah YayinlariKitabı okudu
Cahil Cesareti
>>
Çevrenizde ve bu sitede çok defa karşılaştığınız tiplerle ilgili olduğu için özellikle okumanızı tavsiye ettiğim bir konu;
Türkçe’de “cahil cesareti” olarak karşılık bulduğunu söyleyebileceğimiz Dunning-Kruger Sendromu, Cornell Üniversitesi’nden iki bilim insanının tanımladığı algılamada yanlılık eğilimidir.
1999’da ortaya attıkları “Cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır” teorisiyle yola çıkan Justin Kruger ve David Dunning, 2000’de bu konuda yaptıkları çalışmalarla Nobel Psikoloji Ödülü aldılar.
Kruger ve Dunning, fizyolojik ve zihinsel alanda yaptıkları çeşitli uygulamaların sonucunda şu varsayımlara ulaştılar:
- Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
- Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedirler.
- Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
- Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.
Türk insanında çoğunlukla sosyal güdüler üstün gelir. Yabancı ülkelere baktığımızda ise genellikle fizyolojik güdülerin üstün geldiğini fark ederiz, özellikle Almanlarda bu durum daha belirgindir. Mesela:
Alman: Aç mısın?
Türk: Yok sağ ol, aç değilim.
Alman: Peki o zaman.
Derin bir açlık ve sessizlikte daha çok duyulan gurultu sesleri...
Ya da:
Türk: Açsındır, ben yemek hazırlayayım.
Diğer Türk: Yok sağ ol, aç değilim.
Türk: Valla olmaz, yiyeceksin!
Diğer Türk: Sağ ol, tokum.
Türk: Hayatta bırakmam, ye!
Diğer Türk: İnan tokum.
Türk: İnanmam, yiyeceksin.
Diğer Türk: Evden yiyip çıktım.
Türk: Evden çıkalı kaç saat oldu, ölümü öp bak, yemeden bırakmam.
Diğer Türk: Yahu bizim ev buraya iki dakika.
Türk: Yemin verdim yiyeceksin.
Diğer Türk: İyi yiyeyim bari bir parça.
Türk: Öyle bir parçayla olmaz, bak çoluk çocuğunun ölüsünü öp ki bir tabak daha.
