İnsanların dertlerini dinlemeyi seven biri olarak bir psikiyatristin yazdıklarını okumak çok keyifli olur diye düşünüyorum. Hele bu psikiyatristin edebiyata ilgisi varsa. Psikolojinin ve edebiyatın harmanlandığını düşünün. Ortaya şahane bir eser çıkmaz mı? Tabii ki çıkar. İşte o eser bu eser. Ayrıca yazarımız okurlarına çok değer verdiğinden yılların birikimini süzgeçten geçirerek bizim anlayabileceğimiz dilde uygulamaya çevirip yazmış.
Öyle derin cümleler vardı ki defalarca okudum. Her bir satırı tek tek alıntılamamak için çok zor tuttum kendimi [Gerçi pek başarılı olamadım bu konuda. Pişman değilim:)] Kitap çok anlamlı ve bu yüzden kitap ile ilgili duygularımı ifade etmekte çok zorlanıyorum.
Karakterlerle kendinizi o kadar özdeşleştiriyorsunuz ki dönüp hayatınızı gözden geçirme gereği duyuyorsunuz.
Çok bencil olan insanlar yaptıklarıyla gerçekliklerinden uzaklaşır. Bu insanları bilinçdışı yönetir. Geçmişte yaşadıklarını kendileri unutur ama bilinçdışı unutmaz. Freud bu konuda çok haklı. Kader dediğimiz şey de bilinçdışının ürünü. Başlarına bir şey geldiğinde de neden böyle oldu diye düşünür bu insanlar. Ama iş işten geçmiştir. Böyle kitapları okudukça insan bir başkasını anlamanın, bir başkasının duygularına ortak olmanın kişiyi kendi gerçekleriyle yüzleştirdiğini ve ruhuna ışık tuttuğunu fark edecektir.
Kitabın arka kapağında “Okuduğunuz kitaplar ruhunuzda bir iz bırakabiliyorsa, gözlerinizi yorduğunuza değmiş demektir.” diyor. Evet. Çok haklı. Kesinlikle değdi. Uzun süre terapi almış gibi oldum. Herkese tavsiye ederim. İyi okumalar 
Gülseren Budayıcıoğlu 
Kral Kaybederse
Su 'dişildir'
Zirve...
Tadı damağımda kaldı… Evet evet, bu kitabı tek cümleyle özetleyecek olsam kesinlikle bu cümleyi kurardım. Okuduklarımın nirvanası diyebilirim 
Nietzsche Ağladığında için. Zengin içerikli, psikoloji ve felsefenin ihtişamla harmanlandığı harikulâde bir eser. Her anlamda doyurucu. Defalarca kez okusam sıkılmam, bıkmam. Beni işte öyle kendine bağladı. ♡
Yazarımız