Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Sevgili Gözde,
(Özellikle sana hitaben yazıyorum, çünkü bu yorumu okursan yazacağım kendimce olumsuz nüansları emeklerini fütursuzca çekiştirmek yerine birbirimize yeni pencereler açabileceğimiz pozitif eleştiriler olarak algılamanı isterim)
Sahra’nın gözünden dünya gerçekten insanın ruhuna şenlikler katacak cinsten, ancak eleştirdiğin noktaları benimsemiş olsam da kitapta erişkin yaşamının ve ebeveynlerin bu kadar yerilmesi, çocukların yabancılaştıkları bir toplum ve gerçeklik oluşturur diye biraz endişeliyim. Belki eleştirdiklerimizin insanlardan ve zaruri sorumluluklardan ziyade insanların bazı kalıpları olduğu konusunda biraz düşünmek istersin, sevgiler :)
İnsanın yaşamı başkaları içindir.
Biri bana bu denli sanrılı ve aşağılayıcı şekilde yazsaydı, ansaydı nasıl hissederdim diye düşünmekten kendimi alamadığım bir mektuptu. Wilde’ın en savunmasız olduğu apaçık bu mektubu olabilir, mektup adı gibi kendisinin en derinlerinden gelen, en şeffaf, filtresiz olduğu, sözcüklerini fütursuzca yönelttiği, kırgın, kızgın ve toy olan, bencilliğinin ceremesini çektiren o aşığına ondan önemlisi bir zamanlar dostu olarak gördüğü o kişiye sitemidir. İftiranın, kaybetmenin kendi deyimiyle “keder”in bir insanın elinden neleri aldığının göstergesidir. “keder” gerçekten bizi en iyi şeklimize mi sokar, hamurumuzun mayasını mı kuvvetlendirir bilemem ama “keder” içerisinde olan birisi için şüphesiz ki kuvvetlendirdiği sanrısı onun için en iyi düşüncedir.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Bazen daha yoğundu duygularımız, o yüzden coşkuyla da
Karşıladığımız oldu hayatı,
Kimi zaman aykırı olduk, hiçbir mantığa sığmasa da
Rüzgâra doğru savurduk saçlarımızı,
Hayatın seyrinde bir kandil mumu iken bağımsızlıkların içinden bağımlı olduk,
Kelimeleri rastgele sıralayıp bazen bir cümle olamadık bile.
İmkânların azına çoğuna bakmadan bağdaştık, birleştik, ayrıldık.
Nice duyguyu savurduk fütursuzca, önemli rollerde oynadık.
Aynı şeyleri düşünüp aynı şeylere gülüştük belki;
Şirin gibi aşka sardık,
Ferhat gibi dağları aştık,
Yeri geldi Leyla olduk,
Mecnun’u ateşe sardık,
Aslı yolunu bulu,
Kerem’in sazı soldu,
Ne olduysa oldu,
Neticesinde sadece insandık,
Sadece insan.
Farklı statüde ki insanların bir araya topandığı bir plato..
İmzası atılmış geri dönüşü olmayan bir anlaşma..
Ve gerçekleşmesi gereken bir final..
KAFA KARIŞIKLIĞI BENİM MEZAR TAŞIM OLACAK.
‘Yemişveren Felaketi’, ismindeki geometriyi, zıtlığı, gerginliği ve umudu hemen her sayfasında veren bir roman. Hikâye, röportajcı Fazıl Gencer’in, ülkenin
160 syf.
·
Puan vermedi
Gün içinde yanından geçip gittiğimiz.. Görmediğimiz.. Görsek de acımaktan öteye geçmediğimiz.. Silik, bitik, yaralı hayatları yüzümüze tokat gibi çarpan bir roman daha..
Mine Söğüt okumak biraz zeka isteyen bir iş bana göre.. Mine Söğüt olmak çokça zeka..
Hafızasını kaybedip kim olduğunu bilmeyen Adnan baba, fütursuzca kendi bacaklarını kendi kesen emekli orospu Efsun.. Kimsesiz Hülya.. Ailesini terk eden şair Musa.. Çöpte bulunan bir bebek.. Yollarının kesiştiği yerde lime lime olan, ayrı ayrı ama bir o kadar da aynı hayatlar.. kimse bahsetmedi ama en yaralı hikaye Efsun'un annesi Hatice'ye ait bana kalırsa.
Okunması zor, aşılması zor bir kurgu..
Yokuş çok dik, şehir çok büyük, hayat çok acımasız..
Selamlar,size bomba gibi bir roman getirim. Romantik kurgu sevdalıları acilen toplanın efsane bir aşk var burada. Uzun zamandır fantastik ve kişisel gelişim türünde okumalar yaptığım için romantizme özlem duyduğumu hissettim ve @aaysnrnc ‘nin kalemiyle tanışmayı da epeydir istediğimden bu eseri seçtim. Yazarımızın kalemiyle tanışmaya ben baya bir geç kalmışım, okuduğum en güzel, duyguyu en iyi geçiren kalemlerden birisi. Siz de lütfen bir an evvel tanışın bu güzellikle.
Kitap yazarının adı gibi ince ince dokunmuş ilmek ilmek işlenmiş muazzam bir kurguya, harika bir üsluba sahip.Eserin olay akışı son derece doğal, tasvirler yerli yerinde, kelime tekrarına düşülmeden su gibi akıp giden dupduru bir güzelliği var. Türü içinde aşkı en güzel şekliyle ele almış yazarımız.
Romantik kurgularda en sevmediğim şey başrollerdeki aşk üçgenlerinin, birini kazanmak için fütursuzca sergilenen arsız tavırların olmasıdır. Olayları bu zeminde oluşturulan aşk kurgusundan uzak, tertemiz saf aşk üzerine şekillendirmesi son derece mutlu etti beni. Başrollerden tutun yan rollere kadar sevgiyi,dostluğu,ihaneti ve mahcubiyeti buram buram hissediyorsunuz.
Şu konuya da ayrı bir parantez açmak istiyorum. Romantik kurgularda en çok rahatsız olduğum şey smuth sahneler. Bazı kitaplarda o sahneler kitap içine serpiştirilmekten ziyade sahneler arasına konu eklenecek kadar fazla ve rahatsız edici boyutta. Eserde smuth sahneye dair tek bir sayfa yok, olaylar çok üstü kapalı aktarılıyor. Buna bayıldım, sırf bu konu sebebiyle bu türdeki romanlara mesafeli yaklaşan kişiler için de son derece keyifle okunacak bir roman olduğunu söyleyebilirim. Mutlaka bir şans verin
Kitabın ismi Normal İnsanlar ancak yaşanan ilişki çok normal değil. Lise çağında olan iki gencimizin yaşadığı bir aşkla başlayıp sonuna o kadar o aşkın içinde onlarla birlikte biz de debelenip duruyoruz. Gençlerin de bir kalpleri olduğunu ve o çağlarda birbirlerinden hoşlanmalarının son derece normal olduğunu kanıksamamız gerektiği taraftarıyım ancak henüz yaşları göz önünde bulundurulduğunda işin içine farklı boyutlarının katılması ki ne demek istediğim umarım anlaşılmıştır bana doğru gelmiyor. Çünkü kendileri için neyin doğru ya da yanlış olduğunu tam olarak ayırt edemedikleri bir dönemde bedenleri ile ilgili kararları fütursuzca vermelerinin ne kadar incitici boyutlara gelebileceğini okurken anlayabiliyoruz. Nitekim kitapta da ana karakterlerden olan Connell ve Marienne'nin ilişkisine baktığımızda aslında iki taraf da birbirini seviyor ancak Connell bu ilişkiyi yıllar boyunca göğsünü gere gere insanların önünde yaşayabilecek cesarete hiçbir zaman sahip değil. Hayatının farklı dönemlerinde yaşadığı farklı ilişkilere herkes şahit olurken bir tek Marianne'e sahip çıkamıyor ve bunun acısını da en çok Marianne yaşıyor. Aralarında sağlıklı bir şekilde hiçbir zaman iletişim kuramamaları da cabası. Bu şekilde yanlış ilerleyen yıllardan sonra belki de sonunda olgunlaşmış olmaları ile birlikte bir şeyleri rayına oturtmayı başarıyorlar ancak biz Marianne'e üzüldüğümüzle kalıyoruz. Sonuç olarak sevmediğim bir roman olmadı ancak herkesin mutlaka okumalısınız diye abarttığı bir içerik de bulamadım. Fazla beklentiye girmeden okunursa sevebileceğiniz bir gençlik romanı.
"Roma'dan Hüdavendigar'a: Taşın Hikayesi"
21 Temmuz 1718
Rivayet edilir ki; vakt-i zamanında ahalinin adına Hüdavendigar dediği şehirlerin birinde, bedenen ölümünün üzerinden 322 sene geçmiş bir gencin ruhu şehrin tüm sokaklarını dolaşır, Ulu Camide namaz kılanların kaçıncı rekatta olduklarını unutturur, Osman ve Orhan Beylerin kabri başında nöbet tutan, oldukça ciddi askerleri güldürmek
Köpek, bir köpek gibi değil de bir efendi gibi hissetmeye başlarsa çevresindekilerden kölelik talebinde bulur mu?
Bu hikaye, fütursuzca sergilenen sevginin bir hayvanı nasıl yoldan çıkardığının bir örneği..
Yazarın eleştirideki cesareti ve hayal gücü, kitabın akıcılığı açısından okumaya değer bir kitap.
Jose Saramago’nun bir konuşmasında söylemiş olduğu şu çok sevdiğim sözü bile onun ahlaki farkındalığını gösteriyor,
"Kayaların yapısını incelemek için başka bir gezegene araçlar gönderebilecek kapasitede olan bu şizofren insanlık, milyonlarca
“İman edenlere karşı düşmanlık yönünden insanların en şiddetlisi olarak Yahudileri ve Allah'a ortak koşanları bulursun.” (Maide 82)
Rousseau insanlar arasındaki eşitsizliğin kaynağı olarak bir sürü şey saymış. Bence bu aralar tek bir cevabı var.
Ona göre bir tanesi yaşlılıkmış mesela.
“Elbette onları insanların hayata en hırslı, en düşkün
