Bu içindeki hırs neyin hengamesi
neyin kavgasını veriyorsun
çırılçıplak bir kavgadan dönmüş gibi
birilerini dövmüş
birilerine sövmüş gibisin
Yüzündeki yaranın mümessibi kim
kim kanattı içindeki körpeyi
hangi politik kavramlarla boğdular yüzündeki gülümsemeyi
kaçıncı tufan bu
ne ara sütten kestiler seni
yanağındaki çıban hangi şarklının ağız
" Kerim boşluktaydı. Ne bir daire alabilecek kadar varsıl, ne de gecekondu yapacak kadar yoksuldu. Kötü olan da buydu. On yıl öncenin gecekonducuları , bugün milyoner olmuşlardı. Önce tapularina kavuşmuslar ve sonra sigaralarını tüttürerek üzerinde durdukları Toprak parçasının hızla değerlenişini izlemişlerdi. Kerim bunları düşünmek istemiyordu. Ama her taşınma olayı, yarayı yeniden kanatıyordu. "
Sayfa 121 - karacan yayınlarıKitabı okudu
Kiminin cenneti, kiminin cehennemi...
"Bak gene başladın. Cehennemliksin sen vallaha herif."
"Cehennemliğim ya. Baksana cehennem içinde değilmiyim? İnsanın ah vah etmesi için illaki katran kazanının içinde olması mı lazım? Ben her gün, sırat köprüsünden takka ata ata, cambazlık yapa yapa geçiyorum. Ben her gün size, domates ekmek yedirirken yanıp yanıp kül oluyorum. "
Sayfa 98 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
“... Onların mezarlıkları asfalt, sen gecekonduda gırtlağa kadar çamura batarsın. Onların mezarları şıkır şıkır ışık içinde senin gecekondunda ışık yoktur. Onların mezarlıklarının çeşmelerinden gürül gürül su akar, senin gecekondu mahallesinde su kuyruğu beş yüz metreyi bulur. Susuzluktan yanar, kavrulursun. Onların ölüleri yaşıyor, sen ölüsün.”
Sayfa 66 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kaçış
Çocukluğumda bir günüm nasıl geçerdi?
Ben genelde anneannemlerde kalırdım. Anneannemin evi şirin bir gecekondu mahallesinde idi. Sabah kuş cıvıltıları ve ağaç yapraklarının hışırtıları ile gözlerimi açardım. İlk işim dışarı çıkmak olurdu. Arkadaşlarımın evlerini tek tek dolaşıp hepsini bir araya toplardım. Ve oyun oynardık, akşama kadar... Yemek