Annemi,babamı,sevgilimi,engellileri,çocukları..ve daha ''özel bir günü'' olan her türü,cinsi tek bir günde hatırlamak istemememi destekleyen bir yazı.
(Banu Avar Facebook sayfasından alıntıdır)
''Tartışmayı bilen'' herkesin okumasını ve görüşünü belirtmesini dilerim.
Geçmişten bir yazı..,
O 1864 de doğdu. 41 yaşında annesini kaybettiğinde ABD
8. Hikaye Tamamlama Etkinliği
Hikayemiz bu ileti altından yürütülecektir.
Katılımcı sırası ve yorumlar için: #11646309
NigRa
Saat gece yarısını çoktan geçmiş "yarım" diye belirtilen 12.30'u göstermekteydi. Akreple yelkovan iki ayrı uçtaydı, kavuşamayan iki aşık gibi diye düşündü. Sonra aklı yine yarım kavramına kaydı. 24'ün yarısı 12
yıllığıma sığmayan yıllık yazısı
Filozof!Sözcükler dolanıp duruyor etrafta, ilk günü hatırlamak sanki dün gibi..Zamana dalıp çıkıyorum yüzümde tebessüm.Tweetyli kızı hatırlamamak olur mu hiç,pardon deyip sınıf sormasını.İki yılda hayatımda yer edinen nadide insanlardansın.İki yıl dediğime bakma sen sanki hep bizimle gibiydin o kadar
Günün Pasajı Kadınlara. ..
Var olsun kadınlar! #8Mart
Yaşamayı yaşanılmaz kılan, yerinde durmak belki de. Bıkmadık mı hep aynı yollar hep aynı insanlar hep aynı ev hep aynı pencere. İnci Aral, "Bir sırt çantasıyla yollara düşmek,dünyanın sokaklarını arşınlamak, gitmek, durmadan gitmekti hayalim." der bir başka eserinde. Yürümek, yürümek ve daima yürümek gerek
Bir veda..
İçim de buruk bir üzüntü var ve bir tarafım da sevinçle dolu,
bu üzüntü ve sevincin sebebi bir Veda ama umarım bu yazdığım yazıyı hissedebilirsiniz..
Sevinçliyim çünkü bana safça gelen bir yüreğe kötü davranmadım, bencilce tavırlardan kaçınıp sen bana bunu yaptın ve geçmişte şunları ve şunu bana söylemiştin gibi şeyler söylemedim,
