Bir gün açılırsa gözyaşı çiçekleri,
Bakma, bakma ki zoruna gider.
Acı ve kan, nasıl tutmuş kılcal damarları,
Nasıl düşmüş insanlık, insanlık tarafından yerlere;
Küçük, büyük herkes, nasıl sürülmüş topraklara
Ve umarsızlık, nasıl bir dehşet tattırmış, bakanlara.
Doğruyu anlamak için değildi yaşantımız,
Bir kakofoniyi görmek, yalnızca görmek içindi tümü.
Derimiz yanmadan, etimiz parçalanmadan;
Ruhumuz çalınmadan, ahmaktık, ahmaktık ki göremedik.
Ve mâni olmak yerine, içiverdik sahtekar bakışlarımızla
Toz pembe rüyalarımızın şerbetini, kâbus gerçekler ardında.
D.p sersefil
Düşeceğiz; kan, et ve kemikle
Tadacağız önce, haykırışlarımız etrafı sarsacak
Acı verecek gerçekler, tedirginlik bedenimizde
Yangınlar çıkaracak...
Anlayamayacağız; önce düşerek ağlayacağız
Ardından kalkarak ayağa, sevineceğiz.
Bir ikilemi yaşayarak daima, gezerek toz toprakta
Ansızın savrulacağız.
Kendimizi, arkadaşlarımızı ve dostlarımızı hatta,
Tanımadığımız siluetleri dahi, kırıp yıkacağız;
Son anımıza kadar dehşetle yaşayarak, son anımızda
Bir kara toprağa sürüleceğiz, öyle ya da böyle
Düşeceğiz; kan, et ve kemikle.
D.p taarruz
Gerçekler korkunç değildir;sadece ilginç yanları vardır.
Sayfa 39 - Sir Claud
“Bir pervane ateşe uçuyor, ölecek sanıyorsunuz, yanarak can verecek.
Yanmayacak, can veremez. O pervane ölü, kanat çırpınışlarında hayat yok, huzursuz ruhlar yönetiyor bedenini. Bir hayalet acı çekemez, ateş yutsa da ufak bedenini her gece aynı saatte var olacak huzursuz ruhların çığlıklarıyla.
O pervane ne olursa olsun o ateşe yürüyecek. Sonu hep aynı olsa da.
Bazı döngüler kırılamaz, bazı gerçekler hiç değişmez.”
Sayfa 188 - İndigo Kitap
Gerçekler karşısında öfkelenmemeliyiz, acı verici olsalar bile.
Sayfa 318 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Gerçekler çoğunlukla acı, her zaman özgürleştiricidir.
Bak, sana felsefenin temel ilkeleriyle konuşuyorum. Ben o kayayı sırtımda taşımak yerine, önüme koydum heykel gibi yontuyorum. Bir şeye benziyor mu bilmiyorum ama eserimle gurur duyuyorum Osman.
Yar beni, oyar beni... İlle de yar oyar beni... Son olarak bunu da belirtmeden geçmek istemiyorum Osman.
Gerçekler çoğunlukla acı, her zaman özgürleştiricidir.
Bizi güden fiilen acının kendisi değil, belli bir şeyin, sonunda acı getireceğinden kokmamızdır. Ayrıca bizi güden fiilen zevkin kendisi de değil, belli bir eyleme geçmenin zevk getireceği yolundaki inancımız, bundan hemen hemen emin olmamızdır. Yani bizi güden şey gerçekler değil, bizim gerçeği algılayış biçimimizdir.
"Hayatta bazen öyle acı ve katı gerçekler vardır ki; isteseniz de istemeseniz de gelir, sizi bulur yakanıza yapışırlar."
