Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Hüseyin Y.
Hüseyin Y.
@gergedanokur
Gökyüzünde bir martı sürüsünden kovulmuş..
Muğla
Antakya
518 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hayatta şimdi bir şeyler olacak hissi yaşadığımız anlar vardır, bu öykülerde de o hissiyat var. Bugünü yaşamadan geçmiş olan hayatlardan, zorba akrabalıklardan, sağ-sol kavgasında yiten canlardan, töreden, yaşamın tuhaf şartlarından anlatılanlar. Çok akıcı başlayan kitap son iki üç öyküde durağanlaştı. Sanırım töre-çocuk gelin- dayak-berdel-başlık parası sarmalını okumaya tahammülüm pek yok, bunalıyorum okurken. Bunları tarih kitaplarında falan okumak istiyorum artık. Bu zamanın yazarının anlatacağı başka şeyler olmalı diye düşünüyorum. En sevdiğim öykü ‘ikimizden başka kıymetimizi bilen mi var’ hatırlamanın sihrini, çok uzun süren dostlukların tüm akrabalıklardan daha derin şeyler içerdiğini salık veriyor.
Kırsal hayatın keyfini süren insanların çağından bir öykü. İnsanların ağaca, ırmağa, hayvana kutsiyet verip yüce tuttuğu zamanlardan. Antik Yunan döneminden büyük izler taşıyor. Tanrılar, nymphalar, kehanetler, adaklar. Mitolojik hikayelerin öykü içerisinde harmanlandığı yalın, gösterişsiz bir anlatım. Saf aşk anlatılan. Erosun muziplikleri. Uzun zamandır aşk temalı bir kitap okumamıştım. Pastoral doyuma ulaştıran kitap, kadim birçok eserin öncüsü.
Tanımadığım bir üslupla tanışma zamanı. Kitap tek okunuşta anlaşılamayacak kadar derin. Okuduğumuz kitaplardan, olanlardan, durumlardan, her şeyden anlam çıkarmaya çalıştığımız bir yaşamda felsefenin
dolambaçlı yollarına sürüyor bizi. Ölüm, yaşam, felsefe bölümlerinden oluşuyor. Üçünün kopmaz bütünlüğünü, bağlarını anlatıyor. Felsefenin kendisi dildir, biçimdir, dile getirilme şeklidir diyor. Yaşam ve ölüm üzerine yoğunlaşmanın ön koşulu kalabalıktan uzaklaşıp kendine yönelmektir. Felsefe yapmak kendi temellerini kazırken kendi kendine yabancılaşmaktır diyip düşüncelerimi zorlayan cümleler kuruyor. Sonlara doğru aforizma tadında ilerleyen anlatımda altını çizdiğim çok satır oldu. En kısa zamanda başka bir kitabını daha okuma merakını bende uyandırdı.
Okur Takip Önerileri
Literatür taraması tadında olan kitap her bölümünde ayrı bir tat veriyor. Psikiyatrinin tarihi sürecinden varoluşçu psikiyatrinin temellerine, psikoterapi sürecinin nasıl ilerlemesi gerektiğinden psikoterapistin özelliklerinin neler olması gerektiğine, anlam arayışından narsisizme, yaşam ve ölüm dualizminden yaratıcılık ve psikiyatri bağlantısına çok geniş bir yelpaze açıyor Engin Geçtan. Alanında çok iyi insanların aforizmalarını, sorgulamalarını, tanımlamalarını alıp kendi kişisel deneyimleriyle önümüze koyuyor. Hepimiz varoluş üzerine sistemsiz düşünürken bize bir taslak sunuyor. Varoluş vakumu, varoluş nevrozu, ‘ben-sen’ ilişkisi, kolektif narsisizmin doğuşu, şişmik benlik imgesi, yabancı anksiyetesi, varoluş suçluluğu… Varoluş anksiyetesini pozitif güdüleyici olarak ileri sürüyor. Psikoloji ilgi alanınıza giriyorsa, akıcı ve anlaşılır dil arıyorsanız bu kitabı mutlaka okumalısınız.
Yaşar Kemal okumak ateşe uzanmanın yanında gönüle serpilen suyun serinliğini hissetmektir. Beklemenin, sabrın, gidip gelmeyenin, geride kalanın, ölümün, toz olmanın, yok olmanın, ateşin, tüfeğin, sevdanın, gurbetin, yaşama tutunmanın, doğunun, batının öyküsü. Katman katman işlediği her bir kahramanın acısına ortak ediyor okuru. Okuduğum en güzel mübadele romanı olabilir. Kaybettiğimiz nice doğal güzellikler var. Bugün sıkıştığımız şehirlerde kuşu, böceği, çiçeği, ağacı ne görüyoruz ne anlıyoruz. Bir adım bir dünya onun kelimeleri. Doğadan ne kadar uzaklaştığımızı her bir kitabında hissediyorum. Değişen çok şey varken değişmeyen tek şey savaşlar.Yarım kalan bedenler, ölenlerin ardından yakılan ağıtlar.
Yeni nesil nasıl faşist, nasıl öldürmeye istekli, nasıl nefreti içselleştirmiş yetiştirilir? Nazi Almanya’sında ahlakın çöküşüyle en büyük erdem itaat olmuştur. Öğrenciler birer asker olarak görülmektedir. Dinledikleri şeyler, müfredat, hatta ne düşünecekleri bile siyasi erkler tarafından belirlenmiştir. Kurallar katı ve baskıcıdır. En ufak bir şey sizi vatan hainliğine götürebilir. Herkesin gözü kulağı açık ama vicdanı kapalıdır. Hikaye böyle bir ortamda, başlarda Tanrı’ya inanmayan, sonrasında Tanrı’nın adaleti sağlayabilecek tek şey olduğuna inanan bir öğretmenle sınıftaki öğrencileri arasında gelişiyor. Susmakla bedel ödemek arasındadır. Öğretmen ile diğer karakterler arasındaki diyaloglar ve öğretmenin bu diyaloglar sonucu zihnindeki düşünceleri akıcı, sürükleyici bir dille anlatılmış. Tek oturuşta okunabilecek, alt zemini çok kuvvetli, tarihi eskimeyecek birçok çıkarım yapılabilecek bir öykü.
Deneysel kitaplarla bağ kuramıyorum. Mizahi diliyle bazen ne anlattığını anlamadığım bu kitabın en güzel yanı kısa ve hızlı okunabilir olması. Antimilitarist bir hikaye. Savaşmayı reddeden bir askerin serüveni. Asker arkadaşlarıyla beraber yollarını arıyorlar, hatta demokrasiyi işin içine katıp seçim bile yapıyorlar. Kahramanın adını koymuyor Perec. Karabir şeyler diyor, sürekli farklı farklı isimler alıyor. Kitabın sonunda yazarın yaptığı kelime oyunlarının fihristi eklenmiş. Belki de edebi anlamda bana yetmemesinin en büyük nedeni bu kelime oyunlarının orijinal dilinde daha etkili olmasıdır. Yazardan okuduğum ilk kitap, belki yanlış olan bu kitabı ilk seçmemdir. :)
Birhan Keskin okumak zordur. Bütünlük içerir kitapları, ardı ardına, masadan kalkmadan okumayı gerektirir. Duyumsama işidir onun şiirini anlamak. Ot olabilmektir yolun kenarında, gözü yolda olana Dur olabilmektir. Hıncahınç birleşip, çoğalıp, dağılan, ayrılan bedenlerin,aşkların sevdaların çığlığını duyuruyor kitap. Birine ömrümü sana adadım demenin büyüklüğünün karşılığını, yolda bırakılmanın adaletini arıyor taş parçaları şiirinde. Uzun bir ayrılık kitabı Y’ol. Günün içerisinden sesleniyor, bugünden. Yapay ve ağdalı bir dili yok. Okuması keyif veriyor.
Saklı kısmı önce okunmalı.
Ayfer Tunç kalemini hep sevmişimdir. Bellek üzerine, anıları zihnimizde yoğururken kattıklarımız üzerine. Geçmişi anarken geçmişi yeniden inşa ederken yaptıklarımız üzerine. Yine içi yoğun acıyla, melankoliyle dolu bir dünya. Unutmak bir yalanlama mıdır? Çeşit çeşit geçmişler; gerçeği bir, dönüşümü sonsuz olan. Yeniden çizeriz hatıraları. Gerçeği yalanlarla bezeriz anlatırken, inandığımız yalanlarla, Kendimiz kendimiz değilizdir. Olmak isteneni, olmuş olması isteneni hatırlarız, kurgularız.. Bu kitabı elime alırken keşke üzerine biraz araştırma yapmış olsaydım. Öylüleri okurken hep bir eksiklik hissettim. Çünkü iki kitabının birleşimi olan bu baskıyı okurken önce Saklı’nın okunması gerektiğini bilmiyordum. Evvelotelde’ki her hikaye daha önce yazılmış Saklı’da yer alan bir hikayenin yansıması, bu yüzden ikinci kısım önce okunmalı.
Yaşar Kemal okumak Anadolu’yu, Mezopotamya’yı okumaktır. Kürdü, Türkü, Rumu anlamaktır. Dinleri sorgularken inancın yüceliğine saygı duymaktır. Acıyı yaşamadan sızlamaktır. Çelişkilerin içinden bir dünya yaratır, yansıtır, aktarır. Dörtlünün ilk kitabında mübadelenin iç dünyasına, zorluklarına, zalimliğinde, yüzsüzlüğüne tanıklık etmemizi sağlıyor. Onun anlatılarının bir havası, bir rüzgarı var. Bir adada, bir çölde, bir Allahüekber dağlarındayız. Yeri neresi olursa olsun savaş insanı insanlıktan, yaşamı yaşamlıktan çıkarıyor. Usta yazar okuru bulunduğu andan alıp; kah mübadeledeyle topraklarından edilmiş bir Rumla beraber bilenmeze yolcu, kah Yezidilere soykırım yapılırken insan yaşamını kutsayan öldürmeyen bir yezidiye arkadaş, kah bedevilerden kaçan biriyken çöl emirinin misafiri yapıyor. İlle de savaşın mezalimliğinin tasviri. Savaşın karşısında barıştan yana olmak insanın doğaya, kendine mecburiyetidir.
Doğayı seviyorum. Hemen hemen hepimizin kuracağı iki kelimelik bu cümlenin derinliğinden yoksun olan bizlere tokat atan bir kahramanın, Rosalie’nin, öyküsü. Doğanın kutsallığı, varoluşundaki mucizeler, insan hayatına yön verişi, ondan çalınan değerler eşliğinde bir kalp meselesinin anlatısı. Yazarın, kahramanın diliyle kızıyla diyaloglarında açığa çıkan modern olana saygı duymasının yanında gittikçe gözden yitirilen, sunileşen doğa sevgisine bir isyanı. Yaşam ve ölüm, genç ve yaşlı, eski ve modern kendi içlerinde bir diyalektiğe sahip. Aşkın tinsel ve bedensel yansımaları, hangisinin hangisinden önce geldiğinin araştırması. Değişen toplumun sanat üzerindeki etkisi. Kitap döneminin birçok alanına gedik açarken okuru betimlemeleriyle muhteşem bir geziye de çıkarıyor.
Duyuları görü haline getirirken, gölge bırakan bir kalem Sema Kaygusuz. İnsana, yaşama, doğaya göndermeler yaparak bütünleşmenin önündeki türcülüğe karşı baş kaldırıyor. Bütün yabancılara açık olmamızı sağlıyor, ötekine ses veriyor, diğer oluşlara saygı istiyor. Onun öykülerinde ardıç ağacı da, bir sülün kuşu da, bir yılan da konuşabilir, bakış atabilir, hislenebilir. Açlık, doyum, doyumsuzluk arasında gerilimli, süprizlere açık, hayal gücünün yansıdığı öyküler. Kitabın inceliğine rağmen öykülerin hepsinde farklı tatlar var. Okumak zor, ağdalı bir dili var, imgelemlerle dolu. Açlık salt yeme dürtüsü olarak değil onun çok ötesinde; önlenemeyen arzular, doyumsuzluk, gücün getirdiği iktidar olma isteği, tüketmenin şehveti ve daha birçok bağlamda. En az beğendiğim Sandık Lekesi öyküsü oldu. Fazla uzamış gibi geldi. En çok beğendiğim ise Sülün. Sülün; arzuları ve erkliğe girişi sırasında travma yaşayan bir avcının psikozunu anlatıyor.
Savaş her şeyi değiştirir. Acı ve zulmün tavan yaptığı, yıkımın hayatın her alanına yayıldığı, dünyayı sarmalayan 2.Dünya savaşından dönen Alman Beckmann’ın hikayesi. Kitabı daha önce çokça duymuştum, okuyanların neredeyse tamamı kitaptan müthiş bir okuma zevki almıştı. Kitabın başına konulan kitabın Türkiye’deki basım süreci hakkındaki giriş kitaba duyduğum merakı çok fazla arttırdı. Savaşın içyüzü, öncesi ve sonrası tüm çıplaklığıyla. Savaşın toplum ve bireyler üzerindeki travmalarını barındırıyor. Beckmann Ölümle, Allah’la, Ötekiyle, Binbaşıyla, prodüktörle diyaloglarında savaşın gerçeğini dışavuruyor. Kendi yaşamından esinlenip kurguladığı eserinde Borchert belki de savaşı yansıtmaktan çok savaş çığırtkanlarına, savaşa olumlu bakan toplumlara sesleniyor. Bugün adına Dünya Savaşı denmese de dünyanın birçok yerinde savaşlar devam ediyor, sanırım insanlık tarihi boyunca savaşsız bir dönem olmayacak. Barışın kutsallığı, insan hayatının anlamı üzerine mutlaka okunmalı.
İç döküşün, ayrılığın, geride bırakılanın duyumsayıklamalarının romanı Müsait Bir Yerde İnebilir Miyim. Günlük içeren kitaplarda öncelikle baktığım, gerçek günlük yazımına mı yakın yoksa okuyucuyu içine çekmek için edebi sözlerle mi bezenilmiş? Böyle kitaplarda aradığım edebi kaygıdan ziyade samimiyet. Kahramanın geride kalmışlık, sıkışmışlık hissi derinlemesine okuyunca geçiyor. Sınırdasındır, devam etmek ya da edememek arasında bir adım vardır. Hayatta önemli olan düşünceleri zihin dünyamızda yaşamaktan çok onları dışa vurmak, dile getirmek. Tercih edilmemiş yalnızlık insanın tüm yaşantısını etkileyen bir olgu. Ülkenin yakın tarihine ilişkin toplumsal sorunlarını satır aralarına işleyen Karin Karakaşlı’nın daha çok okura ulaşmasına dileğiyle.
Karşılıksız aşk konulu enfes bir kitap okudum. Yazarla tanışma kitabım. İlmek ilmek işlemek tabirini kullanmak çok yerinde olacak. Derin ve incelikler dolu bir kurgu. Sürükleyici dilini çok sevdim. Bir süre önce eleştirdiğim neredeyse her öykü kitabının 6-7 Eylül’ü içermesi konusu hakkındaki düşündüklerimi değiştiriyorum; önemli olan dil, kelime dağarcığı, akışkanlık. Bu kitapta o günleri anlatan bir mektup var. Ara ara açıp okuyacağım bir mektup. Gerçeküstü aşkın gölgesinde bir yaşamın yükselişi, yükseldikçe çöküşü. Kapıyı içerden kilitleyip, gönüle girişlerin ömür boyu yasaklanması. Her yara kabuğunun altında yaşar.
