Kimsenin göremeyeceği bir yere gidip, kimsenin sesini duymadan, bir çukurda uyuyup asla uyanmamayı diliyordu. Zira ilk defa çevresindeki insanlarla kendisi arasında bu ana kadar fark edemediği korkunç bir girdap olduğunu hissetmişti.
Sayfa 38
Acaba Nil'in bu dehşetli, bu ölümcül girdap ve selleri zavallı bu bedbaht esiri nereye götürüyordu ?
Hürriyetine ...
ESKİ BURLESK PERFORMANS SANATÇISI, gece kuşu Lady Gaga ve erken yatıp erken kalkan Ben Franklin; daha farklı bir ikili olabilir mi? Ama Franklin de olağanüstü genişlikte bir yelpaze ye sahip bir bilgindi. Tanık olduğu her tuhaflık Franklin için bir soruşturma konusuydu: Bir kasırga neden girdap yaparak eser?
Çabuk çabuk geçen çalınmış saatler, mutluluğun bizden uzaklaştığı bir girdap. Onu tam yakalayacakken birbirimizden ayrılıyoruz. Sonra sadece bize ait olan, kimsenin karışmadığı başka saatler, başka günler ve geceler geliyor.
Sayfa 95Kitabı okudu
Sen apansız güzelsin. Endâmın bir girdap.
Senin dalgan kapladı benim ülkemi.
Seni buldum, gökleri fark ettim.
Seni buldum, kapıları açtım, dalları okudum.
Dökülsün, esintinin âhengiyle titremeyen yaprak!
Sayfa 131
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
Bir mezbeledir hasta, hazin, köhne hayatım.
Atsız'ın, Yolların Sonu kitabının hiçbir baskısına girmemiş başka şiirleri de olmalıdır. Millî Mecmua'nın 1 Mayıs 1927 tarihli 85. sayısında H. Nihâl imzasıyla yayımlanmış “Girdap” başlıklı bir şiirini tespit ettim. Şiiri aşağıda aynen veriyorum:
GİRDAP
Hemcinslerimin kustuğu bin levs ile dolmuş
Bir mezbeledir hasta, hazin, köhne hayatım.
Bir gaye için her biri ölmekle müsavi
Binlerle felaket ve hezimet dolu yadım...
Hâlik bile hasmımdır, evet.. Alnıma zira
Halk ettiği günden beri gam damgası vurmuş.
Lanet beni dünyaya atan anneye, çünkü:
Bir dağdağanın gamlı sabahında doğurmuş...
Vazgeç de şu manası yalan, sahte fikirden
Ey köhne ömür, kalbini aç, şeytana git, tap;
Nimet bilinen kahpe hayatın sonu çünkü
Ruhundaki boşluk gibi bir koskoca girdap!..
H. Nihâl
Aruzun mefülü mefâîlü mefâîlü feûlun vezniyle yazılmış bu karamsar şiirin yayımlandığı tarihte Atsız 22 yaşındadır. 4 Mart 1925'te Askeri Tıbbiye'den atılmış, 1926 ders yılı başında Türk Dili ve Edebiyatı Bolümünde üniversite öğrenimine başlamış, fakat bir hafta geçmeden bu defa da askere alınmıştır. Üstelik Askerî Tıbbiye'den ihraç edildiği için yedek subaylık hakkı da elinden alınmıştır. Şiirin yayımlandığı tarihte Taşkışla'da askerliğini er olarak yapmaktadır. Bütün bu olayların, 20'li yılların başlarında Atsız'ı karamsarlığa sevk ettiğini anlaşılıyor.
İnsan hayatı evrenin akışı içindeki bir girdap gibi yanıltıcı bir şekilde sakindir bilimse insanın karanlığa yaptığı bir kibrittir ve kibritin ateşi karanlığın sandığımızdan daha da karanlık olduğunu gösterir
Chaol "Bitti mi?" diye sordu. Celaena başını kaldırıp solgun yüzüyle ona öfkeli bir bakış atsa da etrafındaki her şey dönerken oluşan girdap onu da aşağı çekti. Tekrar öğürdü. Chaol "Yola çıkmadan önce yemek yememeni söylemiştim sana," dedi. "Gıcıklığın bitti mi?"
"Ya senin kusman?"
Celaena "Şimdilik," diye çıkıştı. "Belki de bir dahaki sefere bu kadar kibar davranmayıp üzerine kusarım."
Chaol yarım bir gülümsemeyle "Beni yakalayabilirsen," dedi.
