"Umut bu.Bir tekne.Başka bir şey değil. Koca okyanusta devrilmeden yol almaya çalışan bir tekne. Sonsuzluğun dalgalarıyla savaşan bir ceviz kabuğu. Hepsi bu. Köhne bir tekne."
"Düşünüyorum da," diyorum gülerek, "Hepimiz şurda oturmuşuz, o değerli varoluşumuzu sürdürmek için yiyip içiyoruz. Oysa, varolmaya devam etmemiz için hiçbir, ama hiçbir neden yok."