İçimizde bitmek tükenmek bilmeyen bir mutluluk özlemi var. Sürekli bir arayış içindeyiz. Hep bir şeyler arıyoruz ne aradığımızı bilmeden. Bizi mutlu edecek şeyi bulmak istiyoruz. Ama ne yazık ki mutluluklar hep gelip geçici, anlık. Gölgeler gibi zamanla kaybolup gidiyor.
İnsanın kalbinin kırıldığı yerde aşk düşeceği toprağı seçemez. Aşk ikliminin yaşandığı yerde, acının aralığı insanın seçme gücü kadar vardır. Tarihi yaratanların ömürlerine düşen gölgeler, uzunluklarında mesafeyi gösteremezler. İnsanların hayatlarında karşılaştıkları duygusal örselenmeler, yalnızca o insana ait çözümlenememiş şifrelerdir. Çünkü aşk yalnızca ve yalnızca bir insanın duygusal yapısının içinde rüzgar alan yanlardır.
Sayfa 5Kitabı okudu
"Korkularımızın en büyüğü; karanlıkta, gölgeler arasında sinerek beklediğini hayal ettiklerimizdir."
J. R. R. Tolkien (3 Ocak 1892 • 2 Eylül 1973)
"Üç Yüzük göğün altında yaşayan Elf krallarına,
Yedisi taştan saraylarındaki Cüce hükümdarlara,
Dokuzu ölümlü insanlara, ölecekler ne yazık;
Bir Yüzük gölgeler içindeki Mordor Diyarı'nda,
Kara tahtında oturan Karanlıklar Efendisi'ne.
Hepsine hükmedecek bir yüzük, hepsini o bulacak,
Hepsini bir araya getirip, karanlıkta birbirine bağlayacak
Gölgeler içindeki Mordor Diyarı'nda."
SELÂM OLSUN
Selâm olsun bizden güzel dünyaya
Bahçelerde hâlâ güller açar mı?
Selâm olsun sonsuz güneşe, aya
Işıklar, gölgeler suda oynar mı?
Hepsi güzeldi kar, tipi, fırtına
Günlerin geçişi ardı ardına.
Hasretiz bir kanat şakırtısına
Mavi gökte kuşlar yine uçar mı?
Uzak, çok uzağız şimdi ışıktan,
Çocuk sesinden, gül ve sarmaşıktan,
Dönmeyen gemiler olduk açıktan,
Adımızı soran, arayan var mı?...
Gece inmiş şehre
Sadece şiir merhem olur gönlümün karasına şimdi.
Birbirine kırgın duvarlar, insanlar ve gölgeler
Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?
Birbirine kırgın duvarlar, insanlar ve gölgeler
Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?
DÜN GECE
Çelik testereyle kestim suları
Yıkadım duvara astım suları...
Düşümde düşüme girdim dün gece
Buluta yaslandım ışığı tuttum.
Seni hatırladım, seni unutdum
http://www.siirperisi.net/siir.asp?siir=4161
Gölgeler büyümüşse ışığı değil korkuyu yenmek gerekir.
Ara sıra rüzgar, su gibi titrek gölgeler kapatıyordu üzerimize. Çehreler bir an sönüyor, tebeşirleniyordu.
Sayfa 85Kitabı okudu
