Allah varsa, Niçin Göremiyorum? diye sordu Naz ;
İnsana verilen duyguların ve duyu organlarının sınırlı bir kapasitesi vardır. Göz her şeyi göremez, kulak her sesi duyamaz ve akıl her şeyi kavrayamaz.
İnsan, gözleriyle maddi ve cismani varlıkları görür. Dili tatları, kulağı da sesleri hisseder. Görmediğime inanmam de- mek, aklın vazifesini göze yüklemek demektir. Çünkü görünmemek, olmamaya delil olmaz. Bu âlemde görebileceğimiz bir kısım hususları, gözle göremediğimizden dolayı inkâr edemeyiz. Bunun için beş duyumuzun vazifelerini, kendi alanlarında kullanmak lazımdır. Kulağımızı görme işinde, dilimizi duyma işinde kullanamadığımız gibi gözümüzü de idrak etmek, ihata etmek, anlamak işinde kullanamayız. Bu işi akıl yapar. Mesela bir annenin çocuğuyla alakadar olduğunu gözle gördüğümüz hålde, sevgisini ve şefkatini göremeyiz. Onu aklımızla hissederiz. Bir muhteşem yapıyı gözümüzle görebiliriz; ama onun harika sanatını ancak aklımızla ortaya koyabiliriz. Bunun için de Allah göz ile değil akıl ile görülür. Bilinmelidir ki "Her şeyi maddede arayanların akılları gözlerindedir. Göz ise manevi- yatta kördür." (Mektubat)
Haklı.
bir pencere size belki de dünyanın en güzel manzarasını gösterebilir fakat bu görme kabiliyetini sunan, evin içindeki manzaradan başka bir şey değildir. evin içinde huzurunuz, neşeniz, mutluluğunuz yoksa en parıltılı manzaralar dahi sönük görünmez mi?
Kendi mutlaklarımızın ötesini asla göremiyoruz ve daha ciddisi, buluşmaktan, karşılaşmaktan vazgeçtik. Bu daimi aynalarda kendimizi tanımadan yalnızca kendimizle karşılaşıyoruz. Eğer kendimizi fark edersek, başkasında yalnız kendimize baktığımızın, çölde tek başımıza olduğumuzun bilincine varırsak, deliririz.
Ben, kendi ötemi görme ve birine rastlama şansını bana bahşetmesi için kadere yalvarıyorum.
Sayfa 128
Ego, kendini en çok yöneticilik makamında gösteren bir kişilik problemidir.
Bu hayatta yaptıklarınız, sonsuzlıkta yankılanır.
Marifet yaşadığına göre inanmak değil, inandığına göre yaşamaktır.
Depresyon, cehennemi ve cenneti birlikte görme fırsatı sunar hastalarına.
Küçükken canımız ne çekerse onu yerdik. Büyüdükçe yediklerimizi beğenmez
Mutluluk üzerinde tiksindirici ve üstelik düş görme boyutunda hak iddia etme, bu dünyadaki her şeyi mahvediyor. Kendini bundan kurtarabilen ve elindekinden başkasına heves etmeyen, kendine bir yol açabilir.
Goethe
Sayfa 118 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
