Hani bazen yok olmak ister ya insan,
Hani bazen gözünün görmediği, kulağın duymadığı o anı ister ya,
Hani bazen uzaklara gitmek istersin, böyle kimsenin olmadığı, ıssız bir yer,
Kimsenin gitmek istemediği, görenlerin kaçacağı bir yer,
Tüm dertdaşların bir arada bulunduğu bir yer, ağladığın zaman kimse sana boş gözlerle bakmasın, hesap sormasın, rahat bıraksın,
Yüreğindeki ateşin sıcaklığından kaçsın,
Hani bazen sarılmak ister ya insan,
Hani tüm acılarını kusmak ister,
Yüreğindeki ateşin lav gibi ağzından akarken,
Yüreğinden ağzına kadar yakan sevdayı anlamayan...
Bazen yorulur insan,
Gerçek anlamda susmak ister,
Çıtı çıkmaz,
Sessizce oturmak ister,
Artık gözleri bir yere ilişip takılmasını istemez,
Yüzünde yalan tebessümle gezmek istemez,
İyim, hayatta üzülmek için hiç bir neden yok, sorun yok, her şey yolunda diyerek yalan konuşmak istemez,
Artık anlaşılmak ister,
Konuşmadan, anlatmadan anlaşmak ister,
Artık tüm benliğiyle geçmişini unutmak ve hayatı yaşamak ister,
Çünkü anlar artık duvarlar bile onu dinlemez...