Üzülme sevgili. Günün birinde yasaklar bitecek. Hayat, kırları, denizleri ve her şeyiyle bizim olacak.
Sayfa 34 - İTHAKİ YAYINLARIKitabı okudu
Üzülme sevgili. Günün birinde yasaklar bitecek. Hayat, kırları, denizleri ve her şeyiyle bizim olacak.
Sayfa 34Kitabı okudu
“Güney Denizleri onu çağırıyordu ve biliyordu er yada geç bu davete icabet edecekti.”
Sayfa 411Kitabı okudu
Şiirlerimde yer alan kimseler, bir zamanlar bırakıp kaçtıkları köylerine dönen, oraya dönmekten sevinç duyan, yalnız renkli ve çarpıcı şeyleri gören insanlardır; çalışmaktan pek hoşlanmayan, en basit şeylerden tat alan, iri yarı , iyi yürekli, yargılarında kesin, fazla acı çekemeyen, doğaya uymaktan ve bir kadının mutluluğundan hoşnut ama aynı zamanda özgürlüğün ve ' kendi başına' olmanın tadına da varabilen, her sabah yaşamaya yeniden başlamaya hazır insanlar; 'Güney Denizleri' nde olduğu gibi.
Sayfa 32Kitabı okudu
Adeta zincirlerimi kırmıştım, sanki bütün güney denizleri keşfedilmek üzere büyülü adalarını sermişti önüme. Bundan böyle gönül rahatlığıyla kendimi sanata verebilir, varlığımı zihinsel açıdan tamama erdirebilirdim.
"Üzülme sevgili. Günün birinde yasaklar bitecek. Hayat, kırları, denizleri ve her şeyiyle bizim olacak."
Pablo Neruda'dan Çok sevdiği arkadaşı Nazım'a...
Neden öldün Nâzım? Senin türkülerinden yoksun
ne yapacağız şimdi?
Senin bizi karşılarkenki gülümseyişin gibi bir pınar
bulabilecek miyiz bir daha?
Senin gururundan, sert sevecenliğinden yoksun
ne yapacağız?
Bakışın gibi bir bakışı nereden bulmalı,
ateşle suyun birleştiği
Gerçeğe çağıran, acıyla ve gözüpek bir sevinçle dolu?
Kardeşim
NÂZIM'A BİR GÜZ ÇELENGİ Part 2
Sana Şili'nin kış krizantemlerinden bir demet sunuyorum
Ve soğuk ay ışığını güney denizleri üstünde parıldayan
Halkların kavgasını ve kavgamı benim
Ve boğuk uğultusunu acılı davulların, kendi yurdundan..
Kardeşim benim, adanmış asker,
dünyada nasıl da yalnızım sensiz
Senin çiçek açmış bir kiraz ağacına
benzeyen yüzünden yoksun
Dostluğumuzdan, bana ekmek olan,
Rahmet gibi susuzluğumu gideren
ve kanıma güç katan.
Zindanlardan kopup geldiğinde karşılaşmıştık seninle,
Kuyu gibi kapkara zindanlardan,
Canavarlıkların, zorbalıkların, acıların kuyuları.
Ellerinde izi vardı eziyetlerin,
Hınç oklarını aradım gözlerinde,
Oysa sen parıldayan bir yürekle geldin,
Yaralar ve ışıklar içinde...
Büyük bir durgunluk.
Serilmişim
ay ışınlarının dibine,
içim yatışsın diye düşlere eğilmişim.
Bir güney plajında yatmışım desem yeri.
Ama daha bir uyuşuk, daha bir sersem.
Aşıp gidiyor her dem
beni okşayışlara gömerek
başımın üstünden sonsuzluk denizleri.
Sayfa 92 - Lirik Yayıncılık - Mayakovski GökteKitabı okudu
İnsanlar sürekli mutlu bir hayatın hayaliyle yaşıyorlar, diye düşünüyorum. Sürekli Güney Denizleri'nde tatil, kayıkta piknik, Toscana'da çiftlik evi, sevimli ev hayvanları alma, neşeli çocuklar doğurma planları yapıyorlar. En çok da neşeli çocuklar. Ama sonra bir de bakıyorlar ki, kısırmışlar, havayolları grev yapmış veya eşleri kendilerini terk etmiş. Daha yaygın olarak da kendi kendilerini terk ediyorlar. Kendilerini, içsel sürtüşme ve hiddetlerini hesaba katmadıklarını fark ediyorlar. Hayallerimizde kendimiz olmanın yüküne yer yok, diye düşündüm.
Sayfa 38 - alefKitabı okudu
Kaçar Hanedanlığı Döneminde Osmanlı-İran Siyasi İlişkileri (1795-1925)Abdolvahid Soofizadeh · Türk Tarih Kurumu Yayınları · 20201 okunma
