"Sen akıllı bir adamsın, dostum John; iyi mantık yürütürsün ve nekān gözüpektir, ama çok fazla önyargılısın. Gözlerinin görmesine ya da kulaklarının duymasına izin vermiyorsun ve günlük yaşamınin dışında olan şeylerin senin için değeri yok. Anlayamayacağın, ama yine de var olan şeyler olduğunu düşünmüyor musun; bazı insanların görebildiği,
Sayfa 217 - Dr. Seward'ın Günlüğü - 26 EylülKitabı okuyor
Sizde de oluyor mu?
Sabahları uyanırken (gündelik bilincimin zannedersem henüz %8-%10 uyandığı yakaza hali, yoksa bunları hatırlayamazdım)
Kendimi sonsuz kere sonsuz her bilginin içimde olduğu bir anda yakalıyorum.
Kainatın ilk başlangıç halinden, en sonuna kadar, her şeyi tek bir resmin içinde kolayca görüyorum.
Fakat bunlar bilgi şeklinde değil de, o idraki mananın içerisinde varlık bulmak gibi bir şey.
Yine de bu örneğini verdiğim kainat bilgisi, asıl gördüğüm anlam ve manaların yanında önemsiz çer çöpten başkası değil.
Fakat gündelik bilincim, maalesef onu dekode edip herhangi bir betimleme izah ya da kelimeye dökemiyor.
Onun da mana ve anlam önünde yapacak hiçbir şeyi yok maalesef.
Galiba bunlar ruhumun henüz bedenime geri dönmediği anlarda oluyor.
Sonra gündelik bilincim tamamen uyanıp, her şeyin üstünü kapatınca
Diğer idraki ruh bilincine kıyasla, kendimi hiçbir şey bilmeyen salak gibi hissediyorum.
Siz hayatı sevebilirsiniz, güzel bulabilirsiniz, hatta çok güzel ya da vazgeçilmez bulabilirsiniz.
Ama inanın diğer sonsuz mana alemine kıyasla, bizim eski İstanbul Yakacık çöplüğünden beter, burnunu kapatır yakınından geçmezsin.
Yaklaşık 2-3 sene önce 
Kızların Suskunluğu nu okuduktan sonra bu kitabı da okuma listeme eklemiştim. Çok gecikmişim okumak için. Yazarın dili harika. Ben normalde bu kadar çok betimleme ve tasvir olan kitapları çok okuyamam sıkılırım ama yazar o kadar güzel yapmış ki hayran kaldım ve asla sıkılmadım. Konusuna aslında dışarıdan bakılınca Troya Savaşı falan diyip hemen geçebilirsiniz (ki bende öyle yapıp iki sene beklettim sanırım) ama yazar konuyuda gayet başarılı bir şekilde işlemiş. Karakterlerin yaşadığı çoğu duyguyu bende onlarla hissettim. Özellikle Patroklos'un ölümünde Akhilleus'un hissettiği her şeyi birebir hissettim. Sanırım kitabı yanımda taşıyıp sürekli açıp açıp okuyacağım. Bu sene okuduğum en iyi kitap olabilir ve öyle kalacağını düşünüyorum.
