Yıkık dökük bir harabe yüreğim. Hazineler harabelerde olur bilirsin. Eğer bir gün beni yerle bir olmuş bulursan öylece bırakıp gitme, yıkıntıların altında ara sana sakladığım şeyleri. Başkaları görmesin diye en derinde saklıyorum en güzel kelimeleri.
Çok kere kaybettim ben
Bir söze tutunup bekleyerek
Bir sokak lambası gibi
Mağrur ve yalnız
Dolunayda hayâlleri izleyerek
Bir mektup, bir telefon,
Bir ses, bir nefes bekledim.
Harabe bir ev kadar umarsız..
-sen bu harabe kentte, yemyeşil bir bahçesin,
bir yaşam ordusu görüyorum yüzüne bakınca.
gece karanlığında düşen yıldız gibisin,
sanırsın sabah güneşi doğuyor, sen gözlerini açınca-