'Mavi Gözlü Dev' Nâzım Hikmet
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
"Birbirimizde eriyoruz tümcelerle. Sisle çevriliyoruz. Hayali bir ülke yaratıyoruz."
"Güvercin havayı dövüyor tahtadan kanatlarıyla."
"Dünya bir bütün, ben dışındayım."
"Uykunun kara tüylerine batıyorum; kalın kanatları gözlerime çöküyor."
"Bu koca topluluk, çekip aldı benliğimi elimden.
İnsan yeryüzünde nereye giderse gitsin, yanında bir parça gün ışığı, bir avuç yeşillik, bir tepenin hayali çizgilerini,kulağına çarpmış birkaç kahkahayı götürebilirdi..Ben de öyle yapacaktım.
Sayfa 39Kitabı okudu
Herşeyin hayali, insanı o şeye çeker.
Bağ-bahçe hayali, insanı bağa-bahçeye çeker, dükkân hayali dükkâna.
Fakat bu hayallerde düzenler de gizlidir.
Görmüyor musun ki filân yere gidersin, pişman olursun, hayır sanmıştım amma dersin, değilmiş.
Bu hayaller, örtüdür, âdeta; örtü ardında birisi gizli.
Hayaller ortadan kalktı da gerçekler hayal örtüsü olmadan yüz gösterdi mi kıyamet kopar orda.
Hal böyle olunca da pişmanlık kalmaz. Seni çeken her gerçek odur, başka şey de ondan başka değildir, seni çeken gerçeğin ta kendisidir. “O gün, gizli şeyler meydana vurulur.”
Bir şeyin hayali aslından daha fazla sevilir. Sevilen herhangi bir şeyi etraflıca ve tamamıyla görmek mümkün olsaydı yeryüzünde aşktan eser kalmazdı.
Kendilerine ait hiçbir hayali olmayanlar sizinkileri de göremezler.