Bu sıralar kendimi sürekli depresyonda hissediyorum. Sürekli yalnız kalmak, kafamı yastığıma koyup kendimi hüzünlü şarkıların koynuna bırakmak istiyorum. Bardaktan boşanırcasına sırılsıklam, bilincini kaybedecek kadar sarhoş ve salya sümük ağlayacak kadar sulu göz olmak istiyorum. Neyin ağrısı, neyin sancısı veyahut neyin acısı bu? Beni böylesine
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.