_Hayat = Istırap ve sefalet.
_Göz kamaştırıcı şatolarında zenginlerin şatafatı bile, aslında hayatın özünden, mutsuzluk ve sefaletten kurtulmanın beyhude bir çabasından başka bir şey değildir.
_Hayatın anlamı, aslında hiçbir anlamı olmadığı. Sanatın hayatı katlanabilir kıldığını; sanat ile kısa süreliğine dahi olsa, sonsuz bir çabalama ve arzu
_Asıl mesele, şimdiye dek kimsenin görmediğini görmek değil fakat daha çok şimdiye dek kimsenin düşünmediği bir şeyi düşünmektir. Dolayısıyla bir filozof olmak, doğa bilimcisi olmaktan çok daha fazla şey talep eder.
_Orta çağlar bize tecrübe etmeksizin düşündüğümüzde nereye gideceğimizi gösterdi. Yaşadığımız yüzyıl da düşünmeksizin tecrübe
YAŞANANLAR VE BAKIŞ AÇISI
Realiteler, çoğu zaman insanoğlunun talep ve beklentilerine aykırı gelişir. İsteriz ve bekleriz ki işlerimiz her zaman yolunda gitsin, sağlıklı ve dinç kalabilelim, sevdiklerimizden hiç ayrılmayalım, huzur ve mutluluğumuz her daim devam etsin. Kısaca, dünyada cenneti yaşamayı arzularız. Ne var ki dünya zıtlıklar diyarıdır. İyi ile kötü, güzel ile
“Dilediğim gibi yaşayamıyorum, başka türlüsüne de gerek yok…” Bu da onun sözüydü. “Sonuçta hayatımız kendi elimizde!”
Bazen çekip gitmek, hayatı bırakmak istiyorum. Peki bu hayattan kafamıza göre ayrılmayı istemeye hakkımız var mı? İpler her ne kadar bizim elimizde olsa da her istediğimiz kararı alabileceğimiz anlamına gelmiyor. Çünkü benim başarısız olmam otomatik olarak anne ve babamı da başarısız kılıyor. Hatta bana eğitim veren öğretmenlerimi, üstümde emeği olan herkesi başarısız kılıyor. Bu açıdan hayatımızın tüm kontrolünü elimizde tutuyor olmamız, kendi hayatımız üstünde sınırsız hak sahibi olduğumuz anlamına da gelmiyor. Bu yüzden çekip gitmek isteyebilirsin ama bunu yapman adaletli olmaz.