D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Dertleşme
Bazen sustuğumuzda insanlar bizim duygularımız olmadığını sanıyor. Her şeye gülüp geçiyoruz diye hiçbir şeyi kafaya takmıyoruz, hiçbir şeye alınmıyoruz sanıyorlar. Verdiğiniz ilk cevapta da alınıyorlar. Sanki o güne kadar onlar size aynı minvalde sözler söylememişler gibi. Bu anlattığımın sevgiyle alakası yok. Yani bu sorunu yaşadığım insanlar sevdiğim insanlar. Örnek vermek gerekirse benimle alakalı sürekli şikayet halinde olan birine sanki ben seninle olmaktan çok memnunum dediğim için bana küsmüştü. Oysaki günlerce çeşitli sebeplerle eleştiriyordu, sürekli şikayetleniyordu. Ama benim söylediğim tek bir cümle onu küstürdü. Bir başkası da -bana sürekli kendimi değersiz hissettirmekle meşgul olan- alttan alttan bana eğlencesiz, işe yaramaz imaları yaparken ben ona bir kez yokluğunda eksikliğini hissetmeyeceğimi belirttiğim için bozuldu ve yazdım bunu bir kenara dedi. Gidenler bir şey hissetmez, ağlayanlar hep kalanlardır ya işte ben ya gideceğim ya da kaldığım halde ağlamayarak bu düzeni değiştireceğim. Bunu niye yazdım bilmiyorum ama uzun zamandır hissettiklerimi yazmıyordum iyi geldi.
Birkaç yıl önce Ay ve Şenlik Ateşleri'ni okuma listeme eklediğim lakin asıl okumaya karar verişimin Tezer Özlü sayesinde olduğu bir yazar Pavese. Bu da okuduğum ikinci kitabı oldu. İlk 
Tepedeki Ev'i okumuştum. Ay ve Şenlik Ateşleri'nden yazarın en olgun yapıtı olarak bahsedildiği için beklentim daha yüksekti. Ama beklediğimi alamadım
Şu anda yapman gereken şey, sahip oldu ğun yaşam tarzından vazgeçmeye dair bir karar alman. Örneğin, daha önce, "Y. gibi birisi olabilseydim, mutlu olurdum," demiştin. Böyle yaşadığın müddetçe, 'keşke şöyle olsaydı' gibi bir olasılıklar dünyasında olduğun sürece, asla değişemezsin. Çünkü "Keşke Y. gibi olsaydım,"
"Böyle bir hayatınız olsun ister miydiniz?"
Cevap vermemize fırsat tanımadan devam etti pazarlamacı.
"Ne saçma değil mi? Böyle bir soruya insan nasıl cevap verebilir ki? İnsan henüz yaşamadığı bir hayatı nasıl satın alabilir? Kesinlikle haklısınız. O yüzden size Yeni Yaşam Organizasyonu olarak çok çok özel bir hizmetimizi göstermek istiyorum. Bu bilişim teknolojisi devriminin geldiği son nokta…Kim derdi ki matematik dünyamızı bu kadar radikal bir biçimde değiştirecek? Laf aramızda lisede matematikten hep kalırdım. Ama şimdi ekmeğimi onun sayesinde kazanıyorum. Eğer dilerseniz, ilginizi çekmeyi başardıysam... Bugünlerde en zor şey insanların dikkatini çekmek. Sizce de öyle değil mi? Neden? Her şey ilginç çünkü. Her şey ilginçse aynı zaman da her şey sıkıcı demektir. Benim gibi. Hayır size drama yapmak için söylemiyorum. İşin kötüsü bu benim işim. Daha önceden prova edilmiş bir metni canlandırıyorum sizler için. Evet tamam itiraf ediyorum, şu ana kadar söylediğim her cümleyi daha önce binlerce kez söyledim başkalarına. Bu cümleyi de. Ve evet bu cümleyi de. Evet sizi başkalarıyla çok defa aldattım. Ama bunun zerre kadar önemi yok. Önemli olan beni dinlemeye devam et meniz. Az sonra şu kapıdan girip o eşsiz deneyimi yaşamayı kabul etmeniz. Orada çok özel bir demo bekliyor sizi... Benim gibi hazır bir sunum değil. Tamamen size özel bir deneyim olacak. İçinde yaşayabileceğiniz bir tanıtım. Prova edilebilecek bir hayat."
Hiç mi bir politikacımız şunu okumadı acaba? s. 246-250
- Aynı vakıanın iki yüzü. Biz bir taraftan bir medeniyet ve kültür buhranı içindeyiz; diğer taraftan bir iktisadi reforma ihtiyacımız var. İş hayatına açılmamız lazım.
Bunların birini öbürüne tercih edecek vaziyette değiliz. Buna hakkımız da yok. İnsan birdir. Çalıştıkça ve bir şey yarattıkça kendisini bulur, iş mesuliyeti, mesuliyet düşüncesi
Sayfa 246 - ÜÇÜNCÜ BÖLÜM: SUATKitabı okudu
AH ANNA AH
Akşam eve gittiğimde hizmetçim Meri, istasyonda bir kadının kendini trenin altına attığını söyledi. Beynimden vurulmuş gibi oldum! Kim olduğunu anlamıştım. İlk söylediğim şey sakın ona söylemeyin oldu. Ama söylemişlerdi bile. Kontun arabacısı oradaymış ve her şeyi görmüş. Odasına koştuğumda kendinde değildi ,onu o halde görmek korkunçtu. Tek söz etmedi ve dörtnala oraya gitti. Artık orada ne olduğunu bilmiyorum ,ama eve getirdiklerinde ölü gibiydi. Onu tanıyamadım. Ardından deliye benzer bir şey başladı. Kontes,elini sallayıp -- Ah ne söylesem boş ! dedi. Korkunç bir dönemdi! Yo,siz ne derseniz deyin, kötü bir kadındı. Bu kadar delicesine bir tutkunun ne gereği vardı ! Hep özel bir şey gösterme arzusu. Gösterdi işte. Kendini mahvetti, iki güzel insanı, kocasını da benim bahtsız oğlumu da mahvetti.
Sayfa 1013 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Aziz Arif'e bebekliğinden beri ara ara okuduğum bir kitap var. Kendime de okumuş oluyorum aynı zamanda. İsmi "Gotta Go! Gotta Go! (Gitmem gerek! Gitmem gerek!)" Sam Swope'un yazdığı bu kitapta, bir tırtıl kelebek olacağı yolculuğa çıkıyor. Meksika'ya gitme ve orada kelebeklerle buluşma kararı, içinde doğuştan var. Meksika'ya gidilecek. Bu belli. Kuşlar, karıncalar yolda ona, "Meksika neresi hiç duymadık, hem sen bir tırtılsın oraya gitmen de imkansız." deyince, verdiği cevap hep aynı. "Gideceğim yerin adı, Meksika! Yakın da olsa, uzak da olsa, varacak da olsam, varamayacak da olsam, size söylüyorum: Gitmem gerek! Gitmem gerek! Meksika'ya gitmem gerek!" Sonunu söylememe gerek yok; Meksika yollarında kelebeğe dönüşüp, uçarak Meksika'ya gidip, orada milyonlarca kelebekle buluşuyor.
Belki benim Meksika'm, yazıp söylediğim şarkılardı. Tırtıldım belki kelebek oldum ben de. Sahnedeki Nil'i gördüğümde, onu ait olduğu yerlerden birinde buluyorum. Zamansız bir portal gibi. Hep orada. Geldi buluşmaya. Şükran dışında söyleyeceğim bir şey yok. Meksika'dan şüphe etmeyin.
Sayfa 47 - Doğan NovusKitabı okudu
Derviş
Șimdi gül deyince insanın aklına tuhaf şeyler geliyor. Ben mahallede iki tur dolanıp mezarlık duvarından aşınca gül mü kopardım Ayșe'ye vermek için? Değil. Ayşeler çoktur da onlara çiçekçiler de çoktur, benim işim olmaz. Hayatta bi kere çiçek taşımışlığım var, onu da poșete koydum da yürüdüm. Lisede hem de rezillik. Okulun müdürüne
