Sabahtır boğazımda düğümlenip duran birkaç çift söz vardı. "İnsanlar niye bu kadar kötü" diye bağırmak isterken, boğazımdan yukarı çıkan yalnızca derin bir soluma oluyordu. Ben "anlayışsız insanlara katlanamıyorum" dedikçe, "sakin ol Meltem, bu kadar kızacak bir şey yok" diyorlardı. Oysaki tek bir şey değildi benim