htcilk
@htcilk
bazen güçlü bazen kırılgan
12 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
zaten neye pişman olduysam hep geç kaldım; bir gün pişman oldum ama o kadın dönmedi, bir gün pişman oldum ama kaybetmiştim, bir gün pişman oldum ama yeniden başlayacak gücüm yoktu.
Sayfa 94Kitabı okudu
Gözlerinin önünde mahvolan hayatlarını boş bakışlarla izlemekle yetinmek zorunda kalanlar beni gayet iyi anlayacaktır. Hatıraların tümü acı verir; bazıları yaşandığı için, bazıları bir daha asla yaşanamayacağı için.
Sayfa 12Kitabı okudu
Sevme korkusu öyle kötürüm etti ki herkesi, yalnızlıktan bunalan insan, dönüp yine kendi yalnızlığına sığınıyor.
Okur Takip Önerileri
Susuyor olmam, acı çekmediğim anlamına gelmez.
İnsan garip bir varlık, bazen sakladıklarıyla mutlu oluyor. Bazen de açığa vurduklarıyla. Ben her iki durumda da mutsuz olacaktım.
Sayfa 110Kitabı okudu
Eğer dünyadaki konumumuzu doğru olarak anlayabilseydik; eğer kıyaslamak, yaşamak’tan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. Ama yaşamak, kendi boyutlarına karşı körleşmektir.
Sayfa 13
Denizin korkutucu bir güzelliği vardı, bütün kuşları çağırıyordu. Ama toprak daha dosttu, çağırmasına bile gerek yoktu, ağaçları yeterdi.
Sayfa 35Kitabı okudu
Devan sendedir, halbuki bilmezsin; derdin de sendedir, halbuki görmezsin. Sen kendini küçücük bir varlık zannedersin, halbuki koskoca cihan sende düşürülmüştür.
Aşk alemine, menfaat, riya ve yalan sığmaz. Orada ikiliğe yer yoktur. Sev fakat bir şey bekleme. Sevdiğin için ağla, sevilmediğin için değil.
Hayat, insana bıkkınlık verecek kadar uzun değildir.
……..sokakta yürümek gündelik hüzünlere dahildi.
Mutluluk ellerimizden keskin bir ip gibi kayıyordu, avuçlarımızı hemen sımsıkı kapamazsak onu tutamazdık. Bundan sonraki görüşmelerimizi kaderin takdirine bırakamazdık.
Sayfa 107Kitabı okudu
Eşyadan eşyaya seyahat edip durma. Kendine uzaktan bakmayı öğren. Bir dolap beygirine benziyorsun. Öyle ahmak, öyle hüzün verici.
Kendini anlatabilmek diye bir hurafe var, işimize geldiği için körü körüne inanıyoruz. Bu dünyada kim kime kendini anlatabilmiş ki?
biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar. doğru değil. insan, doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor. insanı çürüten, ölüm değil hayattır. başkasından değil, kendimden biliyorum.