Selahaddin inşaatçılara kale yapmaya hızla devam etmelerini bittiği gün serbest olacaklardı ve çalıştıklarının karşılığını alacaklardı.
Fakat bir kişi çalışmadı Selahaddin niye dediğinde adam Hristiyan olduğunu Müslümanlara hizmetin dinine ihanet kabul ettiğini söyledi SULTAN DA bu cevap üzerine esir alan askere 1 kese altın verdi ve şunu dedi bunu al, esirin kurtuluş bedeliolarak kabul et.
Sayfa 81Kitabı okudu
Birini kaybetmek üzerine düşündüğünüzde böyle olacağını kavramıyorsunuz. Şimdi anlıyorum bunu. Sadece çiçekleri ve öpücükleri özlemiyor insan ama bütün bir birlikte yaşama deneyimini özlüyor. Başarısızlıkları, sorunları, hatta gecenin bir yarısı umutsuzluk içinde uyanmayı. Şimdi burada olmasını, onu öpüyor olmayı dilerdim. Şimdi burada olmasını ve ona ihanet ediyor olmayı isterdim. Her iki seçenek de kabul edilebilir, onun hayatta olacağı her seçenek kabul edilebilir.
Sayfa 5Kitabı okudu
GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Özerklik, bir insanın kendi duyguları ve gereksinimleriyle tam anlamıyla uyum içinde olduğu denge durumudur. Genelde özerklik denince, aklımıza kendi önemimiz ve bağımsızlığımız gelir. Bu, özellikle bilinçli veya bilinçsiz bir şekilde iktidar ideolojisine uygun bir kendilik için geçerlidir. Özerk olarak tasvir ettiklerimiz, bu yüzden çoğunlukla soyutlaşma üzerine kurulmuş bir kendilik fikrine hizmet etmektedir. Böyle bir kendilik'ten yayılabilecek başkaldırma bile sadece ebeveynlerin, okulun ve toplumun zihnimize sıkıştırdığı kısıtlayıcı, bozucu ve bencil özellikler kategorisini yansıtır. Bu durumda özerklik olarak tasvir edilen şey, kendine ve başkalarına sürekli güçlü ve üstün olduğunu kanıtlama özgürlüğüdür. Bu kanıtların var olan normların yanında veya karşısında olması fark etmez. Önemli olan sürekli geçerli olan bir kanıtlama zorunluluğudur; bu durum, sürekli bir savaşımı gerektirdiğinden, hayatı kucaklama yeteneğinden bizi uzaklaştırır. Bunun tersi ve benim kastettiğim türdeki özerklik ise bizi hayatı sevmeye, sevince, ıstıraba, kedere, yani kısaca yaşamaya götürür.
Sayfa 15
