Bana hep, "Çok sakin uyuyorsun," derdin. "Ölü gibi hareketsiz." Nefes alışverişlerim bile zar zor fark ediliyormuş. "İyi ya," derdim ben de. "Horlayan, dönüp duran biri olsaydım ne yapardın?" "Olsun, ben yine de bu kadar sakin uyuyabilmenden hoşlanmıyorum; gamsız, umursamaz ve çok bencil görünüyorsun o anlarda." Böyle derdin. Gülerdik. Dediğinde gerçek payı olduğunu ikimiz de bilirdik...