Hemen kendini gözden çıkarma böyle. Kırılma. İnsanlar çoğu zaman bir lütuf peşindedirler, bir inceliğin peşinde , doğru bir hareketin , doğru bir tokalaşmanın, doğru bir kavganın , doğru bir anlamın kayarak cisimleşmesinin . . Ansızın çıkıverecekleri örgütlenmemiş bir yolculuğun , dokunuş denemeyecek kadar ince bir dokunuşun , sevişme denemeyecek kadar şefkatli bir sevişmenin ..insanlar sözcüklerle anlatılamayan şeylerin peşindedirler. Alışkanlıkları yoktur sözcüklere . Ama nedense , çabuk belirlemek istedikleri bir belirsizliğin zahmetsiz, kıpırtısız , tembel durgunluğuna çekilirler. Sanki kendileri ilkel , kendileri dışında her şey hiç emek harcamadan kotarılmış bir güzelliğin bağışı, hoş bir rastlantı , bir Tanrı vergisidir.
Sayfa 86 - MetisKitabı okudu
Terk Edilmiş Bebek
...İnsanoğlu öyle bir noktaya evrilmişti ki onu hayvanlar âleminden ayıran çizgi kağıt inceliğindeydi şimdi; insanlık denilen şey de bu kağıt kadar ince ve kırılgandı, ufak bir dokunuş yeterdi parçalanmasına.
Sayfa 165Kitabı okudu
Şu anda yer yüzünde milyonlarca parelel yaşam kendi mecrasında akıp gidiyor. Birbirinde bağımsız, birbirinde habersiz. Ve bazı anlar olur ki; bir ince dokunuş, bir parıltı yaşamımıza dokunur bizi derin bir düşünceye sevk eder. Çünkü bir kelime, bir gösterge yada anımsama, bizi geçmişimize götürür. İşte o anda hepimiz aynı dünyada yaşadığımızı, soluk alışverişlerimizin birbirine ne kadar muhtaç olduğunu hissederiz. Bireyciliğin, çoğulculuğa; Narsizmin, empatiye; kaosun, sükunette yer bıraktığı zamanı ifade eder. İşte o kısacık anda belki insanlık için güzel şeyleri düşünme imkanımız olabilir yada asla...
Terk Edilmiş Bebek
Bu güzelim ayçiçeği tarlasına terk edilmiş olan kız bebek , bir sürü çelişkinin odak noktasını olusturuyordu; atsan atılmaz, satsan satılmaz, baksan bakılmaz tuhaf bi yaratıkti sanki. İnsanoğlu öyle bir noktaya evrilmistik i onu hayvanlar aleminden ayıran çizgi kağıt inceligindeydi şimdi; insanlık denilen sey de bu kağıt kadar ince ve kırılgandı, ufak bir dokunuş yeterdi parçalanmasına.
Sayfa 165Kitabı okudu
İnsanoğlu öyle bir noktaya evrilmiş ki onu hayvanlar aleminden ayıran çizgi kağıt inceliğindeydi şimdi; insanlık denilen şey de bu kağıt kadar ince ve kırılgandı, ufak bir dokunuş yeterdi parçalanmasına.
Can Yayınları / Çeviri: Erdem Kurtuldu
Mâsiva
"Mesele, mesaladan ibaret değil elbette, daha çok masalsı.. Mânâsız eriyen güneşin sırtına binen gökyüzünün ince katmanlarına dokunuyorum, bilincimi kesip, mavi mavi kanatan dokunuş...
Unuttuğum ne varsa, bir daha unutuyorum. Adı konulmamış bir adamım şimdi. Meçhul sevgilinin çifte kavrulmuş kokusu sinmiş yakınlara, buluttan trenlere göz kırpıyor. Ben kıskanç...
Ben memnu... Çıplak duvarlarıma şifalı sözler gerek, çıplak ruhlu sevgiliden. Mucizenin ötesinde bir şeyler bekliyorum, ama, mucizeler müzelere kaldırılmış, çoktan.
Yerle göğün dansını uzaktan izleyip piyanonun siyah beyaz tuşlarında sıkışıp can çekişen rüyalar!
Dinleyin beni, bu kaçıncı duam?
Bunlar kaçıncı kırıntıları, içimde pişirdiğim ekmeklerin?"
Koyu KitapKitabı okudu
