Tavsiyelerin 21. maddesine bayıldım hepimizin kulağına küpe olsun!
Dünyaya gelen bir uzaylının baştan sona bir insan olabilme çabasını insanın başladığı şekilde ve sırama ile elen alan bir eser olmuş. Karakter dünyaya bir ruh gibi(!) geldi. Çırılçıplaktı, yemek yedi, öğrendi, her çocuk gibi aklındakilere odaklandı, çevresi ona baskı yaptı yapması gerekenleri diretti karşısına zorluklar ve aşması gereken engeller çıkardı, yalnızlığı yaşadı sonrasında da aşkı ve sevgiyi öğrendi, önemli olanın son noktanın sevgi olduğunu kendini neye adaması gerektiği anladı ve bunun için harika bir dünyadan vazgeçti.
Romanı okuyanlar basit benzetmemden neler anlatmak istediğim anlamışlardır. Çünkü ben hikayeyi okudukça herhangi bir insanın az buçuk yaşamış olduğu bir hayat vardı sanki karşımda, her insan hayatının bir döneminde idealist bir döneminde egoist başka bir döneminde ise sevgi dolu olabiliyor ve zaman içinde bunlar arasında bir şekilde acılı veya sancılı geçişler yaşayabiliyor. Buna da iyi insan olma çabası diyebiliriz.
Roman çok rahat bir şekilde anlatmak istediği şu bence irade sahibi bir varlığın sonuçları belli olmayan bir dünyayı mükemmel olan bir dünyaya tercih etmesi,
insan olmanın doğasında bir çok kötü duygunun yanında var olan yegane duygu; sevgi
insan olmanın doğasında sevgi var her kaliteli bilim kurgu eseri finalde bir şekilde sevgiden yola çıkıyor sevgiye bağlanıyor veya sevgiyi amaçlıyor. Egoistler, idealist uzaylılar, katil uzaylılar, kafası karışık uzaylılar, kalbi kırık kadınlar ve ilgisiz büyümüş çocuklar bir şekilde sevgi ile bir araya geliyor.
