Bunca zaman gelmeyen artık hiç gelmez. Gelecek olan zaten o kadar bekletmez. O zaman.. O zaman.. Bu kapı neden açık?
Kırk kere söyledim bir daha söylerim
Savaşta ve barışta, karada ve denizde,
Düşkünlükte ve esenlikte
Zamanımız apayrı bize göre
Yanyana olduk mu elele
Aç kalsak ağlamayız biliyorum.
...yazılmış bütün mektuplar er ya da geç birilerine ulaşır. Mutlaka ulaşır. Mektuplar bunu çok sık yapar.
Okur Takip Önerileri
Gitmediyse, bu şehirde kaldıysa, bunlar onun yolları. Peki ama kim olarak adımlıyor buraları?
Seni özlüyorum
zayi oluyor zaman
benim sana rastlamam
aç parantez bir roman
Nakış aklın sessizliği, gözün musikisidir.
Kız, şimdi kanaviçeyi işlediği gibi seviyor: Usulca, tembelce çıkıyor nakış, daha tembelce çeviriyor onu, hayranlıkla bakıyor, sonra bir yere koyup unutacak..
Sahi, sen benden ayrılalı ne kadar oldu Muazzez? Daha dün mü çektin kapıyı, yoksa bin yıl öncesi miydi?
Bir çiçeği dibinde ona hava aldıracak deliği olmayan saksıya diktiğin zaman ister dünyanın en nadide çiçeği, ister en dirayetli çiçeği olsun, soluyor.
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel.
...zamanın hesabı tutulamaz, sanat olmaz, mektuplar olmaz, toplum olmaz..
Söylenir ve yarım kalır
Bütün aşklar yeryüzünde,
Bir kaktüs bol sudan nasıl,
Nasıl çürürse, öyle.
Tek bir çevirmeli telefon üstünde dolaşmış parmakların o tuşları heyecanla mı, yılgınlıkla mı, korkuyla mı çevirdikleri kıymetli bir anı değil mi sizce de? Birini özlediğini söylemek için basılan telefon taşlarıyla, bir hastalığı haber vermek için basılan telefon tuşlarının birbiriyle aynı olmayacağı gerçeğini kabul edersiniz tahmin ederim.
Tabii, artık dünya gözüyle birbirimizi görmeyeceğiz. Bir yerde tesadüf bile etsek elbet sen başını çevireceksin.
