Tilkinin Ziyafeti Üzerine Özel Söyleşi
●Kitaplarınızda genellikle farklı coğrafyaların mitolojik hikayelerini yüzyılımıza yani günumüze uyarlıyorsunuz. Bu defa hangi karakteri seçtiniz neden?
Bu kez Japon folklorunda çokça yer alan İnsantilki Ninko'dan esinlendim. Ninko, Japon Mitolojisinde yalnızca bedenini ele geçirdiği insanlar tarafından görülebilen Tilki ruhtur. Zaman zaman
İronik Varoluş
Kalbin patlamaya hazırken ve kendimi bir intihar notu gibi bırakmak isterken sevenlerinin o tatlı tılsımına yeniliyorsun
Sayfa 12Kitabı okudu
Ölen Tanrının yerine doğan Hietzche
Öncelikle Merhaba Nilüfer Yayıncılık Basım/2019 Korkunç bir çeviriyle okumak durumuna kendimi maruz bıraktığım kitabım… Gülüyor ve beni anlamıyorlar, ben bu kulaklara göre ağız değilim.'' Friedrich Nietzsche (Kitabın en ironik sözü -zannımca- )
Nietzche‘nin derin deniz anlam karmaşasının üzerine, çeviri izdihamıyla epey yorulduğum kitap .
Öncelikle bu kadar gereksiz bölümlerden oluşması kendini tekrar etmesi okuyucuyu sıkar nitelikte.
Konusuna gelince; Kitapta Tanrının öldüğünü artık insanın bir Tanrı olduğunu ve yaşamak için zaten bir Tanrıya ihtiyacı olmadığını kendi başının çaresine bakması gerektiğini anlatmaya çalışan, zaman zaman inzivaya çekilen taşla suyla doğayla konuşan, zaman zaman halkın arasına inip kendine yeni müritler bulan kahramanımız …
İnsanın Tanrının nefh ettiği ruhtan yaratılış ve varolma serüveninin başladığını düşünecek olursak Tanrı ölürse ve artık yoksa, insan artık yapayanlızsa döngüsel varoluş süngüsü nasıl sağlanır?… -Hangi Ruhla Ateşlenir- Ve nasıl süregelir ?… Nietzche’ in ünlü metaforları ironileri ve aforizmalarıyla dolu üslubu kitabın her sayfasında kendini hissettiriyor. Bence kitaptaki derinlikte kaybolmuş bizide kendiyle beraber bu kayboluş serüvenine dahil etmiş oldu.
Keyifli okumalar dilerim 
Friedrich Nietzsche
Saramago’nun yazdığı sayfalar, en azından Toprağın Uyanışı’ndan itibaren, tıpkı halk edebiyatı adı verilen metinler gibi, yüksek sesle okumaya yönelikti. Zaten biz yıllar boyu bunu tartıştık durduk. Üslubunun ideolojik bir işlev gördüğünden bahsettik. Sanki sesler önce anlatıcıya ulaşıyor, ondan da bize, sadece kendi içinden çıkmıyor bu sesler, işitme ve düşünceye dayalı bir zihinsel deneyimin sonucu değil, sanki bizzat duymuşuz gibi, ilk dile getirildiği gibi, dışarıdan, aşağıdan, yukarıdan, şimdiki zamandan ve geçmişten gelmiş gibi. Sanki yazar bir topluluğun, bir sınıfın, dünyada varoluş biçimlerinden birinin sözlüsüne dönüşmüş gibi. Dahası, kendimiz ile “sesler” arasında daima, güncel ve güncelleyicü bir öğe olarak, onun ironik arabuluculuğunu, kasvetli ve gizem bozucu gülümsemesini hissediyoruz. Gerçeklik denilen kurmaca karşısında bize şöyle demek istiyor sanki: “Biz böyleyiz, insan denilen bizler böyle varlıklarz, ezelden beri, ümitsiz.”
Sayfa 21 - Kırmızı Kedi Yayınevi
