Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Işıl Kula
Işıl Kula
@isilinalintilari
Özel eğitim öğretmeni
lisans
Silivri
3 Temmuz 1987
33 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bu kitap sadece bir yoga kitabı değil.
Her daim elimizin altında olması gereken, hayata karşı yol gösterici niteliğinde muhteşem bir kitap.
Duygularından korkma...
Çünkü her duygu bir ihtiyaçtan doğar.
Bu yüzden bir duyguyu tanımak, aslında bir ihtiyacı bilmektir.
Neye ihtiyacı olduğunu bilmeyen, rasgele eylemlerde bulunarak, anlık reaksiyonlarla değiştiremeyeceği sonuçlar yaratıyordur hayatında.
Oysa duygular elementlerle konuşurlar.
Her element, bir duyguyu hayta davranışı temsil eder.
Toplum içinde dikkat çekenlerin hangi elementi yüksek çalışır?
-Ateş...
Hangi element eksildiğinde aşk ihtiyacı doğar?
-Toprak...
Hangi elementler dengeli çalıştığında mükemmel iletişim yakalanabilir?
-Hava...
Cinsellikte romantizmi arttıran element hangisi?
-Su...
Peki elementleri dengeleyerek bir davranışı, deneyimi be sonucu değiştirmek mümkün mü?
-Elbette mümkün...
Türkiye’de ilk kez bir Brahmaçarya’nın (münzevi) kaleme aldığı bu kitap, elementlerin mucizelerle dolu büyülü dünyasının kapılarını aralıyor.
Ateş, toprak, hava, su ve tüm bu elementleri içine alan açan element akaşa...
İşte bu beş element, hayatın alfabesi...
Öğrendiğinde kendi hikayenin izleyicisi değil, yazarı olursun...
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu Türk Edebiyatında “insan ruhunun ve derinliklerinde ve labirentlerinde dolaşan ilk roman” olması ve hasta bir insanı ve onun psikolojisini ele alması bakımından önemli bir yere sahiptir.
Türk edebiyatında bir ilk olarak kabul edilen Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Tanpınar’ın dediği gibi”acının ve ıstırabın yegane kitabı” olarak hem kemiyet hem de keyfiyet bakımından başka hiçbir eser olmasa da Türk romanının var olduğuna delil gösterilebilecek kudrette bir eserdir.
Peyami Safa’nın çocukluk ve gençlik dönemlerinden fazlasıyla izler taşıyan roman, hem umudu ve umutsuzluğu, hem de sevinci ve felaketi aynı sayfalara sığdırabilmiş olması bakımından insanın eşsiz bir tarifini sunuyor.
sayfa 8
Küçükler çok benzeşirler:Korku ile acının derinleştirdiği anlayışlı gözler, yaşlarına nisbetle ağır tecrübelerin kırıştırdığı ve soldurduğu manalı yüzler, tahammülün düşürdüğü başlar ve ümit...
sayfa 9
Yalnız başıma demir parmaklıklı kapıdan içeriye girerdim, dokuzuncu hariciye koğuşuna doğru ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürdüm, camlı kapıların garip bir beyazlıkla gözlerime vuran ve içimden korku ile karışarak yuvarlanan parıltıları arasında o dehlize girerdim ve yalnız başıma bir köşeye ilişirdim, kımıldamazdım, susardım, beklerdim, korkudan büzülürdüm, rengimin uçtuğunu hissederdim.
Aynı sokakta ve aynı zaman diliminde, birbirlerinden bağımsız farklı insanların kısa öykülerinden oluşan muazzam dinlendirici bir kitap.
Kitabın ismi ”Ama Sizden Değilim“ Öykülerin anlatıcıları farklı uyumsuzlukları veya aykırılıkları olan insanlar diye açıklıyor Sevgili Nihan Kaya.
Aslında sürekli bir arada oluşumuz ama birlikte olamayışımız çok güzel anlatılmış.
İletişimsizlik hayatımızda nasıl da negatifliğe çığır açan bir rol oynuyor.
Hani çok sık kullandığımız bir cümle vardır ya; aynı gökyüzünün altında birbirinden habersiz yaşamak diye...
Kitapta ise yan yana ama birbirinden habersiz yaşayan bir sürü insan var.
Bu insanlar maalesef biziz aslında her birimiziz.
Okur Takip Önerileri
Kitabı okuyup bitirdiğim zaman; off ya bu saçma şeyi okumak için o kadar zaman harcadım dedim.
Yorumum tam olarak şuydu; adam bir sabah böceğe dönüştü ,öldü ve ailesi kurtuldu bu mu yani kitap
Biraz kitap üzerinde düşündükten sonra aslında kitabın ne kadar büyülü bir anlatımı olduğunu farkettim.
Kitabın baş karakteri Gerger Samsa bir sabah huzursuz düşlerinden uyandığında kendini yatağında Kocaman bir böceğe dönüşmüş bulur.
Aslında samsa kelimesinin bir böcek çeşidi anlamına gelmesi,
Kafkanın edebiyata merakından dolayı babasının ona ailenin böceği olarak suçlaması...
Böcek metaforu üzerinden kendini tanımlayışı Kafka’nın...
Böcek metaforu üzerinden;farklı olanın toplum tarafından her zaman dışlandığını bu şekilde anlatması kitaba ne kadar haksızlık ettiğimi farkettirdi.
Herkes hayatının bir zaman diliminde mutlaka ama mutlaka Gregor Samsa gibi hissettiği zamanlar olmuştur.
Fiziki dünyamızın değişikliğinden sonra duygusal dünyamızın nasıl yıkıma uğradığı...
Dışlanıp,kabul görmeyip bir süre sonra yalnızlaşıp ölmek...
Stefan Zweig beni gerçekten dinlendiren yazarlardan biridir.
Yormadan, sakince, dinlendiren bir üslubu var.
Savaş karşıtı görüşleri ile tanınan Zweig 1.Dünya Savaşı boyunca bu görüşleri yaymayı kendine misyon edinmişti.
Avrupalı ve “dünya vatandaşı”kimliğine büyük değer veren yazar, yapıtlarında savaşın yıkıma uğrattığı “eski dünya”nın değerlerinin kayboluşuna büyük ölçüde dert edinmiş.
Mecburiyet’in ana karakteri ressam Ferdinand da savaş sırasında askere alınmamak için İsviçre’ye kaçmıştır.
Bir gün askerliğe elverişliliğinin tespiti için konsolosluğa davet edildiğinde, karısının şiddet karşıtı duruşuna ihanet etmemesi yolundaki telkinlerine karşın kendini gitmek zorunda hisseder.
Sorumlulukları mı yoksa geride bıraktıkları mı?
Bunları düşünmek epey bitap düşürür Ferdinand’ı.
sayfa 2
...Ferdinand, aşağıda sabah sisinin arkasına gizlendiğinden emin olduğu ve düzenli,berrak çizgileriyle varlığını aydınlatan o çok sevdiği manzarayı sonsuzca özlediğini fark etti.
sayfa 33
İnsan bir amaç uğruna kendinden vazgeçebilir, fakat başkalarının çılgınca fikirleri uğruna değil.
sayfa 37
Hüzün, çırpınan huzursuzluğuna üstün geliyor, büyük duygulara veda edişi ufacık bir şefkate duyulan çocuksu Özlem içinde kayboluyordu.
sayfa 50
İkisinin de yüreği sözlerin karışıklığından, insanların yasalarından kurtulmuş sonsuz özgürlüklerinin içinde uçuyordu.
Şefkat
Şefkat neydi?Şefkati başkalarına karşı sınırsız sunabiliyorken, kendimize karşı neden bu kadar bonkör davranamıyoruz?
En son ne zaman,zor bir anınızda arkadaşınıza destek olur gibi,kendinize destek oldunuz?
Acılar bitsin,sorunlar bitsin, yeter ki bitsin de kurtulayım...
Aslolan olanların ve olacakların yok olması değil onlarla birlikte yaşamayı öğrenmek...
Peki neden öz şefkat ,neden kendimize şefkatli olmalıyız, nasıl yapabilıiriz, nasıl şefkatli davranabiliriz kendimize?
Soruların cevabını gerçekten merak ediyorsanız kesinlikle okumalısınız...
Okumaktan keyif aldığım sevgili @nihanka7 çocuklarımızın da yüreğine dokunmaya karar vermiş
Bizlerin bile farkına varamadığı hayatının rutininden sıyrılmamız gerektiğini harika bir hikaye ile çocuklarımıza anlatmış.
24 saat dediğimiz günlük rutimiz bazen öyle sıkıcı bir hal alıyor ki mecbur olduğumuz için eksiksiz devam ediyoruz.
Aslında mecbur olmadığımızı,farklı seçeneklerle hayatımızı renklendirmemiz gerektiğini,
Hikayenin kahramanı otobüs şoförü Animo harika bir dille bu rutinlerden sıyrılmamız gerektiğini anlatmış.
Üstelik bu hikaye gerçek bir olaydan esinlenmiş.
6 yaşındaki oğlum okurken çok keyif aldı, kendilerinin farkına varabilmeleri için müthiş bir kitap okmuş.
Teşekkürler @nihanka7 hem kendi adıma hem oğlum adına
İyi aile yoktur’u bitirdiğimde resmen silkelenip kendime geldim ve kitabı tekrar tekrar okumak istiyordum,elimden düşürmek istemiyordum.
Ertesi gün okul var ,yatmam gerekiyor tam o esnada ,aaa dedim Bütün Çocuklar İyidir’i de bi inceleyeyim sonra yatarım.
Kitabı elimden bıraktığımda okuyup bitirmiştim.
Öncelikle içimizdeki çocuğun yaralarını sarmalıyız,tedavi etmek ne kadar mümkün bilinmez fakat önce içimizdeki çocuk
Şiddetle tavsiye ettiğim rehber niteliğinde soluksuz okuyacağınıza inandığım bir kitap.
Sevgili @nihanka7 kaleminiz hiç tükenmesin,okumaya okutturmaya çok ihtiyacımız var yazdıklarınızı.
13 yaşında iken karşı komşusu roman yazarına aşık olan (hatta aşk demek hafif kalır tüm hayatını etkisi altına alan duygu için belki de) tutkulu bir kadının roman yazarı bay R. ‘ye yazdığı mektubu anlatıyor kitap.
Keyifli bir kahve içimi esnasında bir çırpıda bitirilebilecek 62 sayfalık kitap .
Zaman zaman kendinizi sorgularken buluyorsunuz ,kitabı okurken;aşk bu mu yoksa bu saplantılı karmaşık duygular bütünü mü ?
”Sana,beni asla tanımamış olan sana” diye başlıyor mektup...
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225bin okunma
Aslında kendimizi geliştirmek,evlatlarımıza yetebilmek ve kendi doğru bulduğumuz yöntemle çocuk yetiştirmek,büyütmek istiyoruz.
Herkes için böyle mi bilemiyorum fakat çok okumak her zaman doğru uygulamak anlamına gelmiyor.
Ben bir kitabı okurken aaa evet bunu biliyorum aaaa evet bunu biliyorum dedim hep.
Ama son sayfaya geldiğimde o kadar çok altını çizdiğim kısım vardı ki...
Doğan Hoca o kadar güzel seçmiş ki kelimeleri ,bir sohbet havasında akıp gidiyor kitap.
Dur bakalımmmm!diyor ,sanki kitaptan bir ses.
Evet biliyorsun ama bak böyle yapsan daha iyi olur,bak bu tüyoları da unutma olur mu
Zaman zaman açıp sayfalarını karıştırıyorum altını çizdiğim yerleri tekrar tekrar okuyorum,müthiş iyi geliyor.
Benim sürekli hale getireceğim ve müthiş keyif aldığım “aile toplantıları “.
Her ailede olması gerektiğine inandığım ,çocuğun gerçekten düşüncelerine önem verildiğini ve kararlarına saygı duyulduğunu hissettiği harika bir etkinlik
Ve lütfen hiç bıkmadan,yorulmadan okuyun.
Durduğunuz anda okuduklarınız da duruyor.
Birey yetiştirmek öyle uçsuz bucaksız bir yol ki varacağı noktaya varanı hiç görmedim...
Her daim ,katii suretle savunduğum;bir çocuğu dünyaya getirmek için öncelikle ona hak ettiği hayatı sağlayabileceğimizden emin olmak...
Çocuk ona dünyayı,hayatı,insanı,adil olmayı,doğayı,hayvanları....nasıl öğretirsen öyle öğreniyor...
Hiçbir birey travmasız büyümez(maalesef)fakat en büyük kriter travmaların insan hayatı üzerindeki etkileridir...
Ve tüm çocuklar travmasız bir hayatı hak edecek kadar masumdur...
Çok fazla yorum katılabilecek bir kitap değil ,okumakta zorluk çekebilirsiniz,zaman zaman kitabı elinizdenbırakabilirsiniz.Zorlandığınız yerde lütfen dinlenin,bir süre ara verin okumaya
Selçuk Tokaç’ı ilk olarak eğitimine katılarak tanıma fırsatı buldum.
Her anlattığı ayrıntıda ,her anlattığı konuda yolunuza ışık tutacak kadar donanımlı muhteşem bir insan,muhteşem bir terapist ve muhteşem bir psikolog olarak tanımlayabilirim.
Kitabının çıktığını duyduğumda hemen aldım.
Tabii ben kitabı okuyalı aylar oluyor ama ancak yazma fırsatı bulabildim.
Biz ebeveynler evlatlarımız için her zaman en iyisini , en güzelini isteriz fakat bazen iç güdülerimiz bizi yanlış yönlendirir.
Çünkü insanız ve en kıymetlilerimiz evlatlarımız için mantığımız devreden çıkıp sadece duygularımızla hareket edebiliyoruz.
Bu süreç böyle ilerlediğinde istemeden travmalar yaratabiliyoruz,evlatlarımızda ki bu etki hiç birimizin istemediği bir durumdur.
Hal böyle olunca konunun uzmanından destek almak,yazdıklarını okumak hatta yeterli gelmiyorsa seanslara başlamak en muhteşem çözümdür.
Bu kitap hakikaten çocuklarınızın psikoloğu olup,onlara yardımcı olabileceğiniz ,bebeklikten ergenliğe kadar onlara destek olmanızı sağlayacak nitelikle oldukça donanımlı bir yol gösterici.
Düşünmek ruhun kendi kendisiyle konuşmasıdır....
Biraz nefes alıp dinlenmek için muhteşem bir kitap.
İsmini ve söylediklerini çok duyup aslında Farabi ile ilgili bilmediğim ne kadar kıymetli şeyler olduğunu farkettim...
Farabi İslam felsefesinde “Birinci Öğretmen”olarak kabul edilen Aristoteles’ten sonra “İkinci Öğretmen”olarak kabul ediliyor.
Müzik aletlerinin yapımında gerekli olan kuralları bulan Farabi’dir.
Bir çok müzik aletlerinin de mucidi ki bunlardan en bilineni “kanun”.
Türk sanat müziğinin mucidi diyebiliriz Farabi’ye.
Ruhun gücü,Akıl,Teklik vb tezleri psikolojinin temelini oluşturmuş.
Hayatı boyunca 117 eser kaleme almış fakat sadece 25 tanesi günümüze kadar gelebilmiş maalesef.
Yıllarca kendi çocukluk öykümün üzerindeki örtüyü tümüyle kaldırabilmenin yollarını aradım ve sonraları bunun ulaşılması olanaksız bir hedef olduğunu kavradım.Bu “her şeyi çözme”saplantısından vazgeçtikten sonra,önüme yepyeni yollar açıldığını ve yeni perspektiflerin belirdiğini gördüm.
(ALİCE MİLLER)
Yaşantımızla ilgili çözebileceğimiz şeyler sadece şu an ile ilgilidir.
Geçmiş yaşantımız ,çocukluğumuz,sorunu ortadan kaldırabileceğimiz noktalar değillerdir.
O kısımda karanlığı aydınlatabilirsek,davranışlarımızın nedenini ve farkında olmadığımız davranışları anlamlandırabiliriz.
Tabii kendi çocukluğumuzu anlamlandırabildikçe,kendi evlatlarımıza daha sağlıklı bir çocukluk sunabiliriz.
Geçmiş;oralarda bir yerlerde hep olacak,yapabileceğimiz en güzel şey kabullenmek...
Bu kitabın 1979 baskısı yazarın o zamanlar bağlı olduğu Psikanalitik Kuram çerçevesinde yazmış olduğu ve Freud kavramlarına dayandırdığı bir kitapmış.1996 yılında uyarlamalar yaparak yeniden kaleme alınmış.
Hikayesi çocuk olan her kitap beni sarsar ,silkeler epeyce de düşündürür...
Üstün yetenekli olup anlaşılamayan,yok olup giden ne çok çocuk var...
Çözemediğimiz her noktaya gözümüzü,kulağımızı,algılarımızı kapatıp kabullenmemeyi seçiyoruz her seferinde...
#benliğiniarayançocuk yazıldığı tarihten bu yana güncelliğini ve etkisini yitirmeyen,benzerleri arasından orjinalliği ve içtenliğiyle sıyrılan önemli bir mesleki ve edebi çalışma...
Hangimiz büyütülürken kendi zihinsel,duygusal kapasitemizin gerektirdiği gibi ya da kendi yanlış ve doğrularımıza özgürce yön vererek geçirdik büyüme evrelerimizi.
Ya da ne kadar izin veriyoruz kendi evlatlarımıza? Öfke atakları geçirirken hangimiz gereken muameleye maruz kaldık.
Öfkemizi yönetmeyi neden öğrenemedik?
Okumak yetmiyor ,bir tane kitabı okuduk bitti ,ben böyle büyüdüm, böyle biliyorum ile olmuyor birey yetiştirmek.
Daha fazla okumak ve daha fazla beynimize kazımak en zaruri ihtiyacımız.
Bir bakış ile , bir hareket ile çocukları hizaya getiriyoruz diye övünenler;büyüttükleri bireylerde açtıkları yaraları,zedeledikleri gelişmekte olan karakterlerin ne kadar sekteye uğradıklarının farkında bile değilller.
Ve sen ana-baba olmaya karar verdiysen eğer; en az hasar ile büyütmek zorundasın dünyada getirdiğin bireyi...
Okumaktan müthiş keyif aldığım, defalarca daha okuyabileceğim bir kitap daha
Toksik anne-baba olmamak dileğiyle
Unutmayın !Kendi anne-babalarımızın toksik anne-baba olduklarını çözümlememiz çok zor,çünkü böyle büyüdük.
Seni doğurdum çünkü seni doğurmak ,analık duygularımı tatmin etmek istedim .
Sana sormadan ,onayını almadan ,bencilce kendi isteklerim doğrultusunda dünyaya getirdim.
Hatta babanın istemesi bile yeterli değildi ,ben doğurmaya karar verince sen, ben de büyümeye başladın.İşte bu yüzden kutsal olan ben değil, sensin evlat.Sana sinirlenince bağırsam ,gelip gene bana sarılıyorsun,haklarını gaspetsem sesini çıkaramıyorsun ,çocuksun ya izin verilmiyor.
Bize yanlış davranılsa çocuk muyum ben diyoruz.Küçümsüyoruz çocuk olmayı.Kısacası önce dünyaya getirmeyi değil dünyaya getirdiğimizde size nasıl davranacağımızı öğrenmiş olsaydık.Yetişkinliklerinde terapilerden terapilere koşturan bunca yetişkin bulmazdık karşımızda.
“bakışlarla yönetilen”çocuklar,yıkıcı sonuçları muhtemelen ancak bir sonraki nesilde ortaya çıkan,duygusal zararlara uğramışlardı.
