Melankolik, insandan kaçan ve yaşadığı yüzyılın adaletsizliğinden öcünü almak isteyen, deha sahibi bir kimse, bir gün, henüz elyazması olan yapıtlarının tümünü ateşe atar. Hınçla yapılmış olan bu korkunç özveriden dolayı kınandığında (aslında, kendi umutlarının tümünü gözden çıkarması demektir bu), şöyle yanıt verir: "Ne umurumda? Önemli olan, bu gibi şeylerin yaratılmış olmasıdır; işte yaratılmış oldular, öyleyse, vardırlar artık."
Sayfa 168Kitabı okudu
"Yaşamında öteki kişilere ulaşabildiğin anlar, bir ormandaki kuş ötüşleri gibi olacak: uzaklardan gelip geçerken kısacık bir süre yapraklarda yankılanacaklar - o kadar.
Orman, bütün sessizliğiyle yine yalnız duracak orada."
Ama ne kötü, bütün dünya üstünde insanın insanı sömürmesi. Birtakım insanların birtakım insanları kul köle etmesi. İnsanların ömürlerini doldurmadan hastalıklar elinden gitmesi. Bir yandan insan kafası uzaya insan gönderirken, yığınlarca insanın okuyup yazması olmaması, dünyadan habersiz, ilkel insan hayatını yaşaması, ne korkunç. Her insan kafası uzaya adam gönderecek kadar bilgili olamaz, biliyoruz. Ama böyle bir çağda da insan ilk insanın hayatını yaşar mı? İşte bizi kahreden bu. Bizi utandıran bu. Herkesin ekmek bulduğu, hiç kimsenin kimse tarafından sömürülüp kul edilmediği, herkesin en azından okur-yazar olduğu bir dünya olmalıydı uzaya giden dünyamız.
Alnının teriyle,
Zavallı yaşamını kazanacaktın,
Uzun bir çalışma ve didinmeden sonra,
İşte ölüm seni bekliyor.
Sayfa 5Kitabı okuyor
Kırılan Kalp
Kalp, kırılıp yapışa yapışa Frankestein gibi bir şey oluyor. İnsan desen değil, canavar desen değil. Ama evlat gibi bir şey yine de, ne yapabilirsin ki? İşte ben de bir ağaç tepesine çekildim, kalbime öz evladımmış gibi bakıyorum. Nasıl yaşıyorum bir bilsen, hiç bu kadar yaşamamıştım Osman.
Sayfa 58Kitabı okuyor
Bazı Günler
Bazı günler içimde hiç şarkı çalmıyor. Dinliyorum, kulak kesiliyorum ama hiçbir ses duyamıyorum. İşte öyle anlarda istikbalimle ilgili umutsuzluğa kapıldığım oluyor. Bu duyguyu beslememeye çalışıyorum. Çıkıp biraz yürüyüş yapıyorum, güzel bir gün batımına denk geliyorum örneğin,ufaktan toparlanıyorum. Yani bazen zorlamak gerekse de dünyadan umudumu kesmiyorum Osman.
Sayfa 47Kitabı okuyor