“Her sureyi severim ama Fatiha Suresi’ni farklı severim,” dedi Feride. “Bugün bir kudsi hadiste okudum. Notlar aldım. İstersen sana da notlarımdan hatırladığım kadarıyla aktarabilirim.” “Ne demek, seni dinliyorum.” “Biliyorsun, günlük namazlarımızla Fatiha Suresi’ni günde en az kırk defa tekrar ederiz. Her okuduğumuzda aslında biz Rabbimizle sohbet edermişiz.”
“Anlamadım, nasıl yani?”
“Şöyle ki, ‘Elhamdülillâhi Rabbil âlemin,’ dediğimizde Rabbimiz, ‘Kulum bana hamdetti,’ dermiş. ‘Errahmânirrahim,’ dediğimizde, ‘Kulum bana sena etti, beni övdü,’ dermiş. ‘Maliki yevmiddîn,’ dediğimizde, ‘Kulum beni yüceltti.’ ‘İyyâkena’budu ve iyyâkenestaîn,’ dediğimizde, ‘Kulumun namazını ikiye ayırdım. Bir yarısı benimdir, diğer yarısı kulumundur,’ dermiş. Ve son olarak, ‘İhdinassırâta’l müstakîm. Sırâtallezîne en’amte aleyhim. Gayri’l mağdûbi aleyhim veleddâllîn,’ dediğimizde ise, ‘Bunlar kulumundur, kuluma istediği verilecektir,’ dermiş.
