"İyi olmak için, zeki olmak gerekmez. İnsanların iyi olması için akıllı olması da gerekmez. Hatta bazen tam tersi gibi geliyor bana. Akıllı adamların çoğu içten pazarlıklı oluyor."
Her gece uyumadan önce kendi kendine şunları tekrarlıyordu: “Her hüc re, her sinir, her doku ve her organ şu anda iyi, saf ve mükemmel bir hale geliyor. Bütün vücudum sağlığa ve uyuma kavuşacak şekilde onarılıp canlanıyor.”
Bir ay içinde tamamen iyileşmişti. Yapılan testler kanserli hücrelerin artık var olmadığını göstermişti.
Ona bu sözleri neden uyumadan önce tekrarladığım sordum. “Bi linçaltının kinetik hareketi, belirli bir yöne doğru yol almaya başladıktan sonra uyku sırasında da dolaşmaya devam eder. Bu nedenle uykuya dalmadan önce bilinçaltına üzerinde çalışacağı yararlı bir şey sunmak çok önemlidir.” dedi.
Benden hoşlanmamak için bir nedenleri olsun istedim, anlıyor musunuz? Bir nedene sığınmak insanlara iyi geliyor.
Kılı kırk yarıp düşündüğüm her şeyin, yok sayılması. Yüreğimin bu kadar detay kadar kırılması anlamına geliyor olabilir. Ama daha güçleniyorum. Eskisinden daha çok detay düşünüyorum akıllanmadan. Ama kötü düşünüyorum. İyi değil!
Bütün romanlar, bütün şiirler, içimizdeki hiç bitmeyen iyi-kötü çekişmesi temeli üzerine kuruludur. Ayrıca bana öyle geliyor ki, kötülük hiç durmadan yeniden canlanıyor; oysa iyilik, erdem ölümsüzdür. Kötülüğün hep yeni, taptaze bir çehresi vardır, oysa erdem dünyadaki her şeyden köklü ve saygındır.
"İnsan olmak için pek akıllı olmaya gerek yok. Hatta bana öyle geliyor ki, bazan tam tersi oluyor. Gerçekten zeki ve kurnaz bir adamı al örneğin, iyi bir insan çıkması nadirdir."
SlimKitabı okuyor
“Dinle Francie,” dedim, “bu hikâyeyi şu çıktığın polise anlattın mı?” Anlattığını sanmadığını söyledi. “Ben de sanmıyorum,” dedim. “Bu hikâyeyi duyacak olsa ağzını burnunu kırardı herhalde.” “Beni dövdü zaten,” dedi hemen. “Ne?” dedim, “seni dövmesine izin mi veriyorsun?” “Beni dövmesini istemiyorum,” dedi, “ama ne kadar çabuk öfkelendiğini biliyorsun. Başka kimsenin bana vurmasına izin vermem, ama o vurunca pek de ağırıma gitmiyor. Bazen içten içe bana iyi geliyor... Bilmiyorum, belki de bir kadının arada sırada dayak yemesi gerekiyordur. Adamdan hoşlanıyorsan canın fazla yanmıyor. Ondan sonra o kadar müşfik davranıyor ki – kendimden utanıyorum neredeyse...”
Sayfa 139Kitabı okuyor
Bir keresinde erkek kardeşim beni siksin diye uğraştım, nasıl bir muhallebi çocuğu olduğunu bilirsin işte, herkesin canını sıkıp durur. Tam olarak nasıl olduğunu hatırlamıyorum artık, evde yalnızdık ve benim azgınlığım üstümdeydi. Benden bir şey istemek için yatak odama geldi. Elbisem yukarı sıyrılmış bir vaziyette yatmış hayal kuruyor, fena halde istiyordum, bu yüzden içeri girdiğinde kardeşim olmasını hiç umursamadım ve onu bir erkek olarak gördüm, bu yüzden eteğimi indirmeden yatmaya devam edip ona kendimi iyi hissetmediğimi, karnımın ağrıdığını söyledim. Hemen gidip ilaç getirmek istedi, fakat ona engel olup karnımı biraz ovarsa bana iyi geleceğini söyledim. Karnımı açıp çıplak tenimi ovdurdum. Koca aptal gözlerini duvarda tutmaya çalışıyor, karnımı bir tahta parçasıymışım gibi ovalıyordu. “Orası değil, salak,’ dedim, ‘Biraz daha aşağısı... Ne korkuyorsun?’ Sancım varmış numarasına yattım. Sonunda yanlışlıkla orama dokundu. ‘Orası! Evet!’ diye bağırdım. ‘Orayı ov, çok iyi geliyor!’ Koca budala her şeyin numaradan ibaret olduğunu anlamadan amcığıma beş dakika masaj yaptı, biliyor musun? O kadar kızdım ki odadan çıkıp beni yalnız bırakmasını söyledim. ‘Hadımağasısın oğlum sen,’ dedim, ama o kadar salaktı ki ne anlama geldiğini bildiğini sanmıyorum.”
Sayfa 138Kitabı okuyor
"Yaşamış olduğumu" hissetmek istiyorum. İyi de bu ne manaya geliyor allah aşkına?
