Yazar büyük bir hayranlık duyduğu Yunus Emre'yi anlatmak, onu satırlarından çözmek için girmiş bu yola. Yunus Emre'nin dizelerine kendince bir yorum katarak nefes vermek ve okura sunmak için uğraşmış. Bu konuda oldukça temkinli ve endişeli olan Yazarımız bence bu arzusunu gayet güzel bir şekilde uygulamıştır.
Yazar daha önce okumuş olduğu Dante'nin İlahi Komedya kitabından aldığı notlarla Yunus Emre'yi bağdaştırarak, aynı çağda yaşayan bu iki yazarı harmanlamış ve hem Batı'dan hem de Doğu'dan yükselen iki farklı sesin bütünleşmiş bir anlatısını meydana çıkarmıştır.
Yazar Yunus Emre' nin dizelerinden yola çıkarak onu tanımaya çalışmış ve onu anlamak için bulmak için kaybolmak gerektiği yorumunu yapmıştır. Kaybolmak için bildiklerinden sıyrılmak, yeni şeyler için kulaç atmak ve bilinmeze ulaşmak gerektiğini ancak böyle anlayabileceğimizi ifade etmektedir.
Yazar Yunus Emre'yi tanımaya çalışırken belli bir çoğrafya ya da tarihe sığdırma düşüncesinden uzak durmuştur. Hiçlikten varlığa karışmış bir yokluktur demiştir. Bir aşk, bir gönül yolcusu olarak tanımlamıştır. Zira Yunus Emre de kendisini tanımamız konusunda "hakikatten bir damla tatmanız değil, ummanlara dalmanız gerekir" demiştir.
Elimizdeki en değerli miraslardandır Yunus Emre'nin şiirleri, yazıya döktüğü sözleri onu tanımamız için bir kanıt niteliği taşımaktadır. Onun kim olduğunu anlatmaktadır. Çıktığı yolda asırlardır sevgi ekmeye çalışmış bir çiftçi olarak da görebiliriz şairi.
Son söz olarak:
"Her neye bakarsan kendi yüzündür, kimde ne görürsen kendi özündür."
Erbain şiirle arası pek iyi olmayan bana, hepsini yaşattı. Şairin kalemine, kelimeleri kullanışına hayran kaldım. Bazı
