Zihnimizin sahip olduğu en büyük beceri belki de acıyla başa çıkmaktır. Klasik yaklaşım bize herkesin ihtiyacı doğrultusunda geçtiği dört kapı olduğunu öğretir.
Birinci kapı uykudur. Uyku bize dünyadan ve onu dolduran tüm acıdan kaçabileceğimiz sığınak sağlar. Bir insan ağır yaralandığı zaman genellikle kendinden geçer. Aynı şekilde tramvatik haberler alan birini bayıldığı olur. Zihin ilk kapıdan işte böyle geçerken kendini acıdan korur.
İkinci kapı unutmaktır. Bazı yaralar kısa zamanda kapanmayacak, hatta belki de asla iyileşmeyecek kadar derindir. Ayrıca bazı anılar o kadar azap vericidir ki onlara alışmak mümkün değildir. "Zaman tüm yaraları iyileştirir" sözü yanlıştır. Zaman çoğu yarayı iyileştirir. Geri kalan bu kapının ardında saklıdır.
Üçüncü kapı deliliktir. Bazen insanın aklı öyle darbe alır ki kendini delilikte saklar. Bu ilk bakışta faydalı gözükmese bile öyledir. Gerçekliğin acıdan başka bir şey getirmediği zamanlar vardır ve bu acıdan saklanmak için zihnin gerçekliği bırakması gerekebilir.
Dördüncü kapı ölümdür. Son sığınak. Öldükten sonra bizi hiçbir şey incitemez. Ya da en azından bize öyle söylenir.
¶¶
Bir kapı önündeyim, girsem suç gitsem ayaz
Titriyor geçmişim parmaklarının ucunda.
¶¶
Beni ya şımartın, ya da kapı dışarı edin! Yarı içtenliğe dayanmam zor benim.
Sayfa 384Kitabı okudu
Rakıcıydı. Severdi mübareği... Her akşam paydosta, meyhaneye uğrayıp yumruk mezesi ile bir kadeh indirirdi mideye...
- "Size vasiyetim olsun, derdi kapı yoldaşlarına; öldüğüm günün ertesi akşam mezarımın başında..."
- "Senin için mevlid mi, Kur'an mı okuyacağız birde lan?" diye şakalaşırdık.
- "Yok be yahu, ruhuma içeceksiniz, derdi; mezarımın üstünde rakı içeceksiniz. Söz mü?"
Sayfa 51 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
~
❝
Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğruna ölümlere gidip geldiğim, Zulamdaki mahzun resim,
Haberin var mı?
Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş, Karanfil kokuyor cigaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin...
❞
~
Sayfa 14 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Birine hep açık bi kapı bıraksaniz çalmamasi normal olur
Mesela Serisi - 1
Mesela anahtar deliği olmayan bir kapı gibi. Ben odanın içindeyim. Oda karanlık, nefes alacak boşluk yok. Kurtarmak için gelen yok, ki gelseler de kurtaracak bir alet yok.
Odaya nasıl mı girdim?
İlk önce odayı sonra üstüne binayı yaptılar, yaptınız. İçeride neler yaşadım neler düşündüm kaç kez yaşamayı ölmeye tercih ettim veya kaç kez çıkabilir miyim acaba diye nefes alıp verdim? Bunları bilemeyeceksiniz. Fakat Murat Menteş'in de dediği gibi:
"Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler." İşte bu.. bu çok acı.